mutlu olacağım ama bana şu kriterler lazım diye düşünürseniz mutlu olamazsınız. küçük şeylerde sizi mutlu eder. mesela her şeye rağmen hayattasınız, mesela sabah doğacak güneş sizin için doğuyor olabilir. mutlu olmak için azıcıkta mutlu etmek lazım. çok sevdiğim bir söz var sizinle de paylaşayım. "kitapların şarjının bitmemesi kadar güzel,bisikletlerin benzin zammından etkilenmiyor oluşu. bir kitap bir bisiklet... özgürlük ucuzdur". kimse vermediği şeyi hayattan beklemesin sevgili dostlar. günde kaç kişiye dopdolu gülümseyerek merhaba dediniz, kaç kişi ufacık bir dokunuşunuzla hayata biraz daha pozitif baktı. mutlu edin,mutlu olun. bu kadar kolay.
Mutlu olabilmek neden bu kadar zor diyorum ben de bazen gündüzleri, sanki tüm kötülükleri yapan ben değilmişim gibi. Başkasını suçluyorum, bahaneler buluyorum, onlar da mutsuz ama ben daha mutsuzum diyorum. Sonra akşam oluyor baş başa kalıyoruz kendimle. Tekrar diyorum neden bu kadar zor, dıranas'ın da dediği gibi bir el çıkarmaya başlıyor bohçamdan lavanta çiçeği kokan kederlerimi. o an geliyor aklıma, fark ediyorum, benim yüzümden mutsuz olan insan varken ben nasıl mutlu olabilirdim ki.
insan mutluluğu, mutlu olmayi uzaklarda arıyor çünkü.çünkü hepimizin mutlu olması bir şeylere endeksli.ortamimiz değişince, falanca sıkıntılar geçince, filanca zaman gelince mutlu olacağınızı düşünüp mutlu olmayı erteliyoruz.mutluluğu dışarda, dışımızda arıyoruz.oysa kafa aynı kafa oldukça ortam değişse de beklenen zaman gelse de mutsuzuz. Çünkü mutluluğun birbiriyle alakası yok.mutluluk bizde, içimizde ve bir şeylere sahip olmakla ya da ertelenerek elde edilebilecek bir şey değil.
çünkü mutlu olmayı bizim dışımızdaki her şeye bağlı kılıyoruz. etrafımıza çizdiğimiz çemberdeki her nokta önemli iken merkez olan bizi önemsiz kılıyoruz, yarı çap büyüdükçe kendi çapımızda daralıyor, yıkılıyoruz..
o gelirse mutlu olacağım..
sınıfı geçersem mutlu olacağım..
ailem, bisiklet alırsa mutlu olacağım..
üniversiteyi kazanırsam mutlu olacağım..
o işe girersem mutlu olacağım..
ev alırsam..
dağa çıkarsam..
evlenirsem..
yarın öbür gün ölüp gideceğim umrumda mı ? deniz kokusunu içime çektiğim için , çayımı sıcak içtiğim için mutlu olmadan, olamadan yitip gideceğim .. kimin umrunda?
asla zor değildir.küçücük bir kedi bile mutluluğa yeter. mutlu olmak için alttan da alacaksın, güven vereceksin, fedakarlık yapacaksın. değmeyenler varsa çekip gideceksin.
ama "kişisel" görüşüm odur ki allah'a sarılmayı asla ihmal etmeyeceksin, onun desteğini hissettiğin an başka hiç bir şeye lüzum duymazsın, inan. denemekten zarar çıkmaz. bunun için kimseye ihtiyacın yok. avuçlarını aç ve konuş onunla.
