Hayat çekilen çileleri biriktirir..
Nefes almak bile zor gelir..
Ve Beklenen gün bir türlü gelmez, bayatlayan düşler birer birer kırılır. .
sayamayacağımız kadar fazla düşler..
Ama Hayatın içindeki ufak tefek anları yaşarken, anlayabildiğimizde..
Herşey ama herşey farklı olur..
Gülümseyen gözlerle..
Bir annenin evladını ilk kez kucağına aldığında hissettiği gibi,
Bir babanın evladi ilk kez gülümserken yanında olması gibi,
Bir çocuğun yeni ayakkabılarını ilk kez giydiği andaki gibi..
mutluluğa çok fazla anlam yüklemeyerek. günümüz insanı hep eller havaya modunda olmak istiyor. ama hayat öyle bir şey değil. yokluğu, ayrılığı, hastalığı, ölümü var. bu gerçeği kabullenip en azından başedemediklerimize tevekkül edersek daha az mutsuz oluruz.
mutsuz olunan çıkmaz konularda ısrar etmeyerek. mutsuz olunan bir şeyde artık mutsuz olunmuştur. onu mutluluğa çevirmek için uğraşırsanız daha mutsuz olursunuz. kafanızı çevirir az ama öz ben burada bununla , böyle, bu şekilde, ki neyse artık o şey, öyle mutluyum derseniz dünyanın en mutlu insanı olursunuz. kısacası ruhen kendinize eziyet etmeyin hep mutlu olursunuz.
