Sadece uyurken.
Bütün dünyayı ret edip kendi karanlığınıza teslim olduğunuz, sessizliğie sığındığınızda herşey yolundadır.
Sadece bir insanı rüyada görebilmek için uyuduğum olurdu, ne o gelirdi rüyama nede uyku.
Sonra herkes kendi yolunu çizdi, benim ilkokulda resmim kötüydü pek birşey çizemedim.
mutlu muyuz bilmiyorum ama; ben bu soruyu yapılan kötü bir eylemden , kötü bir işten sonra, sorulan ironi olarak algıladım birden. hani öyle olur ya. mutlu musunuz şimdi gibisinden.
Mutlu değilim. Ama çok güzel rol yapıyorum. Bütün sülale ortak yargıda...o kadar güleçmişim ki sormayın.
Yav açmayın böyle başlıklar.
Kendimle yuzlesmekten nefret ediyorum...
Bazen çok mutsuz olduğumu, çok şanssız olduğumu düşünüyorum. niye böyle bir hayatım olduğunu sorguluyorum. varsa, allah'a beni niye yarattın diye yakarıyorum. ama sonra benden daha kötü durumda olan insanlar aklıma geliyor. geçenlerde evin orda ki manavın karşısında çöpte çocuklarına yemek arayan, manavın çürümüş, ezilmiş meyvelerini toplayan bir adam gördüm. o an kendimden utandım. ağlayacak gibi oldum bir an.hayatta peşinden koştuğum şeylerin, istediğim arzuladığım şeylerin ne kadar manasız olduğunu fark ettim.
hayatın size sunmuş olduğu şeylere çemkirmeyin hiç bir zaman. en kötüsü başını koyacağınız bir yuvanız iyi ya da kötü size bakan bir aileniz var. size değer veren insanlar var. karnınız doyuyor. şükretmesini bilmeliyiz. öğrenmeliyiz.
eh diyelim.mutsuzum desem nankörlük olacak gibi.çünkü bir çok isteğimize kavuştum.sağliğim yerinde ailem yanımda.kimseye muhtaç değilim.diğer tarafta mutluyum desem eksik bir şeyler var sanki.ve bu eksiklik hiç bitmeyecek.bilmiyorum.mutlu değilim galiba.
