oldukça fazladır herhalde sayımız. özellikle başımızda bir sürü bela varken sıkıntılar üst üste gelirken etrafınızda gülen eğlenen kişileri görünce aşırı sinirleniyorum ama elimden bir şey de gelmiyor. Böyle şeyleri görmemek için uzaklaşıyorsunuz sosyal ortamlardan eve kapatıyorsunuz. sürekli bir karamsar haller ve depresyon geliyor herhalde. Neyse çok sıkıcı bir yazı oldu bu.
bunun bir de "başarılı olan insanı görünce başarısız olması için elinden geleni yapan" versiyonu var.
çalıştığım çok uluslu şirkette lübnanlı bir kadın var ama abd vatandaşı ve new york branch de görevli. kadınla normal şartlarda aynı işi yapmıyoruz zira ben hukukçuyum o finansçı...ancak velhasıl pozisyonumuz aynı olduğu ve aynı yetkilere sahip olduğumuz için neredeyse 1 senedir kendisini s.kiyor sinirden ve her operasyonda işimizi yavaşlatmak için elinden geleni yapıyor...
son 2 aydır global yönetim bunun ne yaptığının farkına varmış ve buna uyarı vermiş yazılı ve yetkilerinin bir kısmını almış...sonuç;...aman tanrım...bir mail atmış abd operasyonlarını sonlandırıp eğer kendisi bölgede tam yetkili olmaz ise işi bırakacağına dair. bölgenin çinli müdürü de "isteyen gidebilir 0 0 7 bölgedeki tek yetkili olarak bu işi yürütür" şeklinde cevap verince iyice zıvanadan çıkıyor ve siz benden bir "türk" için vazgeçemezsiniz diye kıyamet kopartıyor...
netice olarak kadın kovulmadı yalvar yakar olduğu için ama daha aşağı bir pozisyona atandı ve dünden itibaren benden talimat alacak bir pozisyona resmi ataması yapıldı.
eee küçük o.ospu, ne oldu? şimdi görüşeceğiz senle...ben şimdi seni new york tan tokyoya gonderdiğimiz kolinin içeriğini saymaya yollamaz mıyım oraya? new york un gece 03:00 saatinde sana "most immediate-need reply in 30 minutes urgent" kodlu mail atmaz mıyım?
bu işler böyle. ne ekersen onu biçersin. şimdi manhattandaki evinde elin mouse üzerinde bekle bakalım.
Eğer 15-20 senedir hissedilen pozitif duygular azalıp tükendiyse içlerinden biri olunmaması imkansız olan insanlar.
Hayallerin gerçekleşmediği gibi anlamsızlık ve saçmalık içerisinde boğularak sürükleniyorsan, sen aşkın ne olduğunu unutmuşken yanındaki adam kızlardan bıkıyorsa elbette mutsuz da olur, mutlu olanlara da sinir olursun.
Hele şartları sürekli zorlaşan bu ülkede sen mutluluğu unutmuşken mutluluğa, hedeflere ulaşanlar hem anlamsızlık hem de adaletsizlik göstergesidir.
Ne ülkede huzur buluyorsun ne de ülkeden gidebiliyorsun.
Kadın seninle bağ kurmak istemiyor ama sana bakıp duruyor.
Sen mutsuzluğa alışmışken millet mutlu oluyor.
Bu ülkeden de bu hayattan da soğutan saçma ve anlaşılmaz şeylerdir bunlar. Cidden çok sıktı ve bunalttı artık.
Ne oyumuz işe yarıyor ne isteğimiz duyuluyor. Nr biçim hayat bu ya ? Saçmalıklar bütünü !
