sadece birilerini mutlu edince, mutlu olmaya adanmış bir mutluluk anlayışının getirdiği durum. hatta bazen mutlu edilen kişi sanıyor ki, beni mutlu etti şusuyla, busuyla, bunla, şunla vs o her neyse artık, etti ama, kendi benden daha çok sevindi sanki gibi bir düşünceye giriyor. ha işte, bu düşünceye girildiğini bilmek, mutlu eden kişi için paha biçilemez bir şeydir.
Mutluluğun zevkini mutluluğu paylaşmadan anlamak mümkün müdür ki? Eğer biri senden dolayı mutluysa sende bu durumdan mutlusundur paylaştıkça çoğalır gider...
konu hatun kısmı ise zor olandır. zira genel olarak onları mutlu etmek zordur. mutsuz olmak ve sorun çıkartmak için her zaman iyi bir bahaneleri vardır. ve sizi buna inandırmak konusunda da gayet başarılıdırlar.
ne yazık ki mutlu edebilenin insan olduğu kadar mutlu etmeyen de insan'dır, belki bir hayalde insan kavramına yüklediğiniz niteliklerden biridir bu ve bu insan kavramıyla beraber tüm insanlar mutludur. o zaman...mutlu etmenin ne ayrıcalığı kalırdı ki? bazılarına bahşedilmiş bu muazzam eylemin muazzamlığı herkeste olmamasından gelmektedir. narsist, egoist, pragmatist, hedonist kişilerin; variyetini kabul ettirme çabasındaki insanların yaşadığı bir dünya burası!
günümüz insanı bu kadar mutsuz etmeye programlanmışken ne acıdır ki çok az insanın yaptığı, yapabildiği davranıştır. çünkü bunu yapmayı başarabilen "insandır", aradaki fark budur işte.
mutsuz etmekten çok daha kolay olan davranışlar biçimi. bazen sadece bir tatlı söz bile karşımızdakini mutlu etmeye yetebilir. ama ilginçtir ki mutlu etmek bu kadar kolayken biz hep birbirimizi mutsuz etmeye çalışıyoruz.
bir bireyin daha iyi hissetmesine sebep olmaktır. mutlu olmanın karşılığı olması gereken eylemdir. bu önerme sağlandığında hesaba göre eğer dünyada yaşayan sayısı çiftse herkesin mutlu olması mümkündür kesit açısından bakılacak olursa. biras neo-klasik max. mutluluk teorisi oldu bu. aynı anda herkesin mutlu edildiği durum.
