Mutlu ederek mutlu oluyoruz.
Peki bu ne kadar sürüyor?
Kalıcı oluyor mu böyle bir mutluluk?
Karşındaki mutlu olduğunda elbette sevdiğim bir insanda bende mutluluğunu paylaşırım. Ancak mutluluğun sadece başkasının mutluluğuna bağlıysa bu çok yanlış bir şey.
insan elinde olan şeylerle de mutlu olmayı, şükretmeyi bilmelidir.
Hayatta her zaman mutlu edebileceğim insan olmayabilir ya da senin ona verdiğinin mutluluğukla şımararak tepene çıkabilir.
Hayattaki olasılıklar malasef bazen başımıza gelebilir. En iyi ve güçlü olan şey bazen kendi kendimize de yetebilmeyi bilmektir.
Mutlu ederek mutlu olabiliyorsanız alnınızda enayi yazması hiç sorun değil. Sorun, o yazıyı sadece sizin okuyabildiğinizi sandığınızı farkettiğinizde başlıyor.
Karşılığını beklemediğiniz yada bekleyemeyeceginiz konumdaysanız kesinlikle asiri guzel olur. En basitinden arkadaşlarınıza giderken sevdiği bir şey almak, çocuğu varsa çocuklara bir şey almak insanın kendisini de mutlu ediyor. He baktınız suistimale yürüyor kesin olsun bitsin. Yolu illaki insanlar için feda olmaktan geçmiyor.
Mutluluğu, başkalarını mutlu ederek bulmaya çalışmak olgun olmadığınızın göstergesidir. Kısa vadede sizi mutlu ettiğini sansanız da uzun vadede majör depresyon sizi bekler.
Başkalarını mutlu etmeye çalışmak fedakarlıkla alakalıdır. Fedakarlık ise güller arasındaki dikenler gibidir. Siz karşılık beklemediğinizi sansanız da aslında beklersiniz içten içe. Gülün kokusu fedakarlığınızsa, o içinizdeki beklenti de dikenleridir.
Nasıl ki gölgem kendimden gelirse, mutluluk da aynı şekilde içimden gelir.
