geçenlerde ayrılığın acısıyla, (ankarada nil bar var bilen bilir) akşamüstü yolumun üstü giriyim 2 bira içiyim barda dedim. girdim üst kata çıktım efendim. aşağıda bir arkadaş elinde gitar, nostalji pop-rock çalıp söylüyor. tabi ben günlerce insanların yanında ağlamamak için kendimi sıkmaktan mütevellit koyverdim kendimi. salya sümük ağlarken bir baktım karşımda bir çift nasıl yiyişiyor anlatamam. beni bir efkar bastı. verdim kendimi yine ağlamaya. sonra da kuş kadar hafif kalktım masadan evime yollandım. öyle işte.
