musul 500.000 sterline satılmadı. musul petrolleri üzerindeki %10 hak 500.000 sterline satıldı. böyle olmasının bir çok nedeni vardı. uzatmamak için girmiyorum...
yalancılık yobaz takımının tiyneti olduğu için böyle laflar etmemelerine şaşmamak lazım.
üstelik aklınca hesap sormaya kalkan arsız yobazların kim olduğuna bir bakalım:
- musul bunların zihniyetinin 1925'te çıkardığı şeyh sait ayaklanmasına müteakiben, 1926'da bırakıldı. bırakıldı derken, zaten elimizde değildi.
- akp dedikleri parti, memleketi satan, işbirlikçi, teslimiyetçi, yobaz hürriyet ve itilaf partisinin devamıdır. memleketi satanların kurtaranlara hesap sormaya kalkması ancak memleketimiz gibi aptalı, cahili bol ülkelerde garip karşılanmaz.
o değil, muhafazakar kesimin önde giden yazarlarından taha akyol "lozan" belgeseli yaptı, neyin ne olduğunu gösterdi ama yok, hala yalanlarından dönmüyorlar. anlaşılan bazıları ilahiyatta ilahi değil, yalancılık, müfterilik, nankörlük öğreniyorlar.
25 yıllık geliri türkiye ye verilmek üzere musul ve kerkükten vazgeçildi.
musul ve kerkükün ingilizlere bırakılmasını şeyh sait isyanına bağlayanların kafası hiç mi hiç çalışmıyor.
atatürk önderliğinde 7 düveli dize getirmiş türk milleti, etrafında toplasan iki bin üç bin adamı olan şeyh saidle baş edememişte misak-ı milli içindeki musul ve kerkükü ingilizlere bırakmak zorunda kalmış. inanması çok zor.
kimisi musul'un bırakılmasında şeyh sait isyanının etkisi olmadığını ileri sürüyor. şeyh sait isyanı küçük bir isyan değildi. isyana 15000 kişi katılmıştı. bir çok ilçeyi ele geçirmişler, diyarbakır'ı kuşatmışlardı.
kimisi işine gelince "yedi düveli dize getirmek" lafını beğenmedikleri kemalistlerden bile sıkı sarılıyor. "ingiltere neymiş ki? siler atardık alimallah!"hesabı!...
evet, istiklal harbinde yunanlılar ingilizlerin tüm desteğine rağmen kaybettiler. fakat ufak tefek çatışmaları saymazsak ingiliz imparatorluğunun birlikleri savaşa katılmadılar. politik şartlar müsait değildi. yunanlılar yenildiğinde lloyd george askeri müdahelede bulunmak istedi ama beklediği desteği ne parlamentodan, ne de dominyonlardan bulamadı. evet, yunanlıları yendik ama hiç kolay olmadı. malum zihniyetin seleflerinin başlattığı tam 28 büyük isyan, sayısız küçük isyan bastırıldı. yunan ordusu da birilerinin sandığı gibi korkak tavuk filan değildi. iyi dövüştüler, teknik imkanları yüksekti.
kesin olan şu ki türkiye'nin ingiltere ile savaşacak gücü yoktu. ingiliz mevzilerine saldırı başladığı anda, ingiliz kamuoyunun imparatorluk gururunun etkisiyle terse döneceği apaçık ortadaydı.
memleketimiz işgal altındayken ingilizlerle işbirliği yapanların torunları hiç utanmadan musul'un hesabını soruyor! arsızlığın bu kadarına pes doğrusu!..
neymiş? şeyh said "islam mücahidi" imiş! bunların mücahit belledikleri hep ingiliz muhibi, ingiliz ajanı çıkıyor nedense. şeyh said'le yakalandığında ingiliz şirketlerinin silah katalogları bulunmuştu yanında. mahkemede neden isyan ettiği sorulunca, "din için" demişti. "madem o kadar din gayretin var, memleket işgal altındayken niye yardıma gelmedin?" dediklerinde verdiği cevabı aynen aktarıyorum:
"biz o zaman fakirdik"!...
bir tarafta memleket savunmasından parası olmadığını ileri sürerek yan çizenlerin destekleyicileri, yani ihanet cephesi, diğer taraftan "para yok" denilince "bulunur", "ordu yok" denilince "kurulur" diyen kuvva-i milliye anlayışı...
kalkmışlar musul'un para karşılığı satıldığını iddia ediyorlar! dini imanı para olanlar herkesi kendileri gibi sanıyor zahir!..
istiklal harbimiz elbette atatürk'ün dehası, silah arkadaşlarının gayretleri, ordumuzun ve halkın büyük bölümünün fedakarlıkları sonucu başarıya ulaşmıştır.
böyle olması, abartmayı gerektirmez, haklı çıkarmaz. hele ki art niyetliler tarafından yapılan abartmaları... abartmak bir şark adetidir. şark milletlerinin boktan durumunun sebeplerinden biridir.
evet, atatürk askeri ve politik bir dehaydı. işbirlikçilerin, teslimiyetçilerin aksine, ingilizlerin tüm güçleriyle anadolu içinde kanlı ve pahalı bir savaşa girecek durumda olmadığını gördü. ingilizlerin ödeyecekleri bedel elde edecekleri kazanımdan düşüktü. fakat konu bakir petrol yataklarıyla dolu olan musul olunca durum hiç de öyle değildi.
eğer ingiltere işe karışacak olsaydı, mustafa kemal direnişe geçmekten vazgeçer miydi? hayır. ama böyle olması demek değildir ki ingiliz ordularını önümüze katıp, denize dökebilirdik. hiç kimsenin kudreti fiziki gerçeklerin ötesine geçmeye yetmez. daha uzun ve kanlı bir mücadele olurdu, sonunda bir anlaşmaya varılırdı ama o anlaşma sevr ve lozan arası bir şey olurdu. o da yeterli desteği bulabilirse tabi...
kendini pek akıllı sanıp, aptalca çıkarımlarını nimettenmiş gibi sunanların hali için (bkz: yobaz ve zeka)
musul parayla teslim edilmemiştir. o dönemde tıpkı bugünkü gibi müslüman geçinen orospu çocuklarının ''din elden gidiyor.'' diyerek başlattıkları isyan netincesinde elden çıkmıştır... bu olaydan sonra yapılan anlaşmada bölgeden elde edilecek petrol gelirinin yüzde onluk kısmının belli bir süre için türkiye'ye verilmesi kararlaştırıldı. ek olarak; türk hükümetinin insiyatifine bağlı olarak; eğer bu parayı hemen almak isterse, 500.000 sterlin nakit para verilecekti. türk hükümeti insiyatifini kullandı, paraya ihtiyaç duyulduğu için peşin olarak almayı tercih etti. durum bundan ibaret.
musul petrollerinin %10 karsligi ingilize devredildi.
petrollerindende 500 bin ingiliz sterlini karsiligi feragat edildi.
musul kerkuk misak i milliydi. mustafa kemal pasa mecliste surekli misak i milliden dem vuran mebuslara kursuye cikip:
bana zirt birt misak i milliden bahsetmeyin. kurtarabildigimiz bu derken, ismet pasa lozanda musul konusunda ingilizlerin hic geri adim atmadigindan bahsediyordu.
dahasi gorusmeler surerken ismet pasadan gelen telgraflardan biri mustafa kemal ve arkasalari rmtarafindan tartisilirken ortaya atilan musul icin savas seceneklerinden biri asagidaki gerekce ile red edilmisti.
ingilizlerin cok buyuk bir askeri gucu yok ama ellerinde bombardiman yapabilen cok sayida teyyaresi var. musulda ingiliz hakimiyetini tanimayip isyan eden molla barzaninin direniscileri teyyare bonbardimani ile yok edildi. bir savasta hic sansimiz yok.
olayin ozeti budur.
tamam musul ucuza gitmistir ama delikanlilik yapip komple bir yurduda ucuza gitmesinde sebep olunabilidi. o zaman musul pahali olurdu. vesselam.
anasını avradını bağzılarına bedavaya vermeye hazır olanların içerlediği durum.
" ulan orospu evladı, memleketin her köşesi satıldı hala bok atma çabasına giriyorsun. kendi bokunun içinde boğul anası sikişmiş kahpe ! " demezler mi adama.
- yunan işgaline, fransız ordularına karşı türlü yokluk içinde direnenler teslimiyetçi, "fakirdik" bahanesiyle yardıma koşmayanlar mücahit!
- bir tarafta hıristiyan işgali altındaki musul dururken, oraya el atmayı aklına hiç getirmeyip, vatanı kurtaranlara karşı isyan edenler "müslüman"!...
musul'un kurtarılamamasının "tüm" sorumluluğunu şeyh sait'e yıkmak elbette doğru değildir. fakat ortada böyle milli bir dava varken isyan ederek milli hükümetin elini zayıflattığı kesindir. dolayısıyla musul konusunda bir sorumluluk varsa o sorumluluk herkesten önce şeyh sait denilen rezil yobazındır.
kıbrıs'ı, girit'i ve daha nice vatan toprağını, üstelik o topraklar elimizdeyken, üstünde askerimiz varken şuna buna peşkeş çeken, hem de beleşe peşkeş çeken abdülhamit haininin hain hayranlarının sikik hezeyanlarını dökmelerine vesile olan mevzudur.
ulan itler, abdülhamit bu ihanetleri yaparken elinin altında, milyonlarca insanını kaybetmiş, yirmi yıldır savaşan, topraklarını, silahlarını kaybetmiş bir ulus değil, koca bir imparatorluk vardı. son savaştan beri 25 yıl geçmişti. tam 25 yıllık barış!.. üstelik 1877 savaşında sadece 150 bin kayıp vermiştik, hepsi bu. abdülhamit haininin elinde abdülaziz'den kalma dev bir donanma, ağzına kadar dolu cephanelikler ve ta mısır'a kadar geniş topraklar vardı.
