bazı müşteriler vardır, evlenmiş çoluk çocuk sahibi olmuştur ancak alışverişten ayrı kalmak olmaz diyerek veledi de yanına alarak gider alışverişe. halbuki çocuk, alınacaklar kendisini ilgilendirmiyorsa; kendine başka oyun alanları yaratır. mağazada ne kadar dağıtılmaması gereken şey varsa dağıtır, diğer müşterileri rahatsız eder, bağırır, çığırır vs.
bu durumu oluşturmak istemeyen bazı müşteriler çocuğunu uyarır ve sözünü dinletmesini bilir. ancak bazı müşteriler çocuğunu serbest bırakıp alışveriş çılgınlığına kendini kaptırır. bu durumda iş başa düşer ve satışçı anasına çaktırmadan çocuğun yaramazlık yapmasına engel olmaya çalışır.
bu genellikle kızgın bir bakışla olur. ancak çocuk uslanmayacak gibiyse fısıldayarak birkaç tehdit cümlesi söylenir:
- fısırfısırsssıs yapma yavrum fısfısfıs
anlamazsa kademe yükseltilir:
- fısfısfıs yapma lan puşt fısfısfıs
her çocuk anlayışlı olmaz:
- fısfıs kime dedim lan ben, keserim pipini hee fısfıs
tehdidin işe yaramadığı çocuklar da olur:
- sikerim fıfısını. bir daha yap da bak nasıl kulaklarından asıyorum seni şuraya.
en önemli nokta müşterinin duymamasıdır:
- efendim? bir şey mi dediniz?
- eheh yok efenim. ne tatlı çocuk. maşallah!
