isminin çağının diktatörleriyle bir anılmasından utanç duyardı.
uslu, efendi, masum (!) ermenileri çoluk çocuk demeden acımasızca süren bir diktatör hem de. kendi vatandaşını öldürmesine, işkence etmesine neden ses etti ki? neticede ölen, işkenceye uğrayan türktü. nolcak ki, yeter ki ermenileri sürmeyeydi.
bu ülkeye hatta dünyaya bi mustafa kemal atatürk daha gelmeyecek.. nedense hep birilerinden medet umar olmuşuz. bu ülkenin bi kurtarıcıya ihtiyacı yok. azcık uyanık olsa azcıkta içinde vatan sevgisi olsa şu milletin akp fln kalmıyacak memlekette.
bu gün yaşasydı; bir günde pek bir şey yapamayacağı için pek bir şey yapmazdı. ülkenin halini görüp; selanik'e doğduğu eve giderdi. sonuçta bugün, birgün ve birgünü de iyi geçirmek lazım. eskileri hatırlardı. belki fırsat bulursa çanakkale'ye falan da giderdi. bu işler birgünle olmaz sözlük.
Seçeceği yol ve idealleri çok daha farklı olurdu. Belki bir asker değil, müzisyen ya da kıyı şehirlerinde pinekleyen alkolik bir bilge olabilirdi. Asker olduğu taktirde yapmak istediği işler ve ülkenin selameti için uğraşları sonucu ergenekondan yargılanır mühebbet hapis alırdı. Belki ismi bir hafta sonra unutulur, işlemediği suçlardan dolayı içeride tutulan Mustafa subaydan ötesi olamazdı. Mustafa kemal Atatürk bugün yaşasaydı basit bir suikaste kurban gidebilir veyahut fişlenerek ayaklarına prangalar takılırdı. Mustafa kemal atatürk bugün yaşasaydı, geçmişte yaptığı işleri taktir eden ve onun düşünce yapısını benimseyen insanların akibetini paylaşıyor olurdu. Mustafa kemal atatürk bugün yaşasaydı Mustafa kemal Atatürk değil, Mustafa olurdu ve yitip giderdi. Bugünün şartları ve düzeninde Mustafa kemal atatürk yaşayamazdı, o yaşadı ve öldü. Bugünden konuşacak olursak eğer bize bir mustafa kemal atatürk değil hasan, mehmet, özgür, berk, kağan, ali lazımdır. isim değil, fikir ve bu fikirlerin uğruna savaşıp bir şeyleri değiştirebilecek karakterde insanlar lazımdır. Ve bu "insanlar" çok uzakta değil, bazısı kapı komşumuz bazısı ise askerlik arkadaşımız. Mustafa kemal atatürk Bugün yaşasaydı, bir asır önce yaptğı hiç bir şeyi yapamaz, belki de ulusözlükde trolleri besleyen çaresiz bir adam olurdu. Velhasıl, geçelim bu lakırdıları da biz bir şeyler yapalım.
Not: kemalist değil, özgürlüğüne düşkün bir adamım. Yukarıdaki yazı kemalistlere gitmiştir fakat kendi şahsi görüşüm çok başkadır.
muhtemelen bu günleri görmediği için kendini şanslı hissederdi.
siz nasıl halksınız ki bu ülkeyi bu hale gelmeden önce ayaklanıp bir bilinç yaratarak kurtarmadınız?
bugün bile ölen 17 askeri görmezden gelip utanmadan adımı, resmimi dağa taşa haykırıyorsunuz? nasıl bir halksınız ki 80 milyon insanın bu rezilliği yaşamasına tepki göstermiyorsunuz?
binlerce bedeni kefensiz topraklaştırdığımız demokrasi, hak ve özgürlükler adına, bugün 1000'lerce kişi bedenini açlığa yatırmış durumda. seslerine ses bulamıyor... siz nası bir halksınız ki bu kadar gamsız olabildiniz?
son olarak; Atatürk'ü hamasi söylemlerle değil, okuyarak anlayarak şimdi olsaydı o nasıl davranırdı diye düşünerek yaşamaya çalışan biriyim. bir takım kendi şahsi menfaatleri uğruna atatürkçü takılan, istediği olmayınca ''atatürk bak ülke ne hale geldi'' diye salakça dert yanan gurüh yerine böyle olmak daha erdemli gelir hem. hem de hayata bakış açım daralmaz genişler diye düşünürüm.
tayyip ve yandaşları olmazdı. ilim, fen konusunda aşmış olurduk. devlet erkanı zırt pırt milli bayramlardan kaçmak için hiç bir ülkenin ziyaretine gitmezdi.
her şeyi geçtim. durum bu kadar kötü olmazdı en azından.
