atatürkün düşüncelerini hayata geçirememiş bir bünyenin söylediği özlem cümlesidir. eğer atatürk yaşasaydı bu bünye muhtemelen keşke şu da yaşasaydı bu da yaşasaydı diyerek kendini kandırıp dururdu.
fethullah gülen yaşamazdı, ya da yaşardı ama bu kadar meşhur olamazdı.
yeni rakı içerdi, telsim vodafone olmazdı, özel okullar bu kadar astronomik rakamlara insanların çocuklarını eğitemezdi, daha az söğüşlenirdik, darbeler olmazdı, deniz baykal bir köşede unutulurdu vs. vs..
bunların hiç biri de olmayabilirdi, bilemiyoruz. resmi tarih bize atatürk'ü olduğu gibi değil, ideolojik körlüğün penceresinden öğretti, haliyle biz de böyle tanıdık.biraz devletçi, biraz kırsal kesimi burjuvazi üzerinden dönüştürmeci bir mantık taşıyan, biraz dış müdahaleci yeşil ordu kullanan, teşkilat-ı mahsusa'cı, biraz demokrat, izmir iktisat kongresi'nde liberal.
edit: valla ben çıkamadım bu işin içinden, en iyisi bugüne gelelim.
127 yaşında tekerlekli sandalye ile gezebilen, kulakları işitmeyen, gözleri görmeyen bir lider olurdu herhalde.
ama kendi arkasına sığınıp her türlü ibneliği yapanları sikmek için dalgası çalışırdı zannımca.
bugün o yaşasaydı bugün bu yaşasaydı bugün şu yaşasaydı. hatta atatürk'e gerek duymadan daha ferah günlere dönelim niye kasıyoruz ki. madem hayal kurmak sorunumuz. tamam lale devri döneminde tıkanıp kalalım el ele göt göte ne güzel.
128 yaşında olurdu.
onu yaşatmak için elimizden gelen herşeyi yapardık.
çünkü atamız bizim için herşeyi yaptı.
ona sonsuz saygım var. yeni yüzyılın dahiside olurdu.
