"dı" ile "du" ile olmuyor bu işler. Mustafa kemal şu an yok ve olması da imkansız. Öyle boş boş hayal kurmakla olmaz...
Şimdide çıkarsınız, "o yoksa, onun gençliği var" dersiniz. Onun gençliği hala mustafa kemal'in tekrar gelmesine medet umuyorsa eğer, o gençlik çoktan kendini ütopik hayaller peşinde harcamış demektir zaten.
Kendi eliyle bu memleketin yararına hiçbir şey yapamayan kişilerin, hala acınası bir biçimde mustafa kemal gelse şimdi tarzı kurdukları hayali durumdur bu başlık. Tanım mı? Zavallısınız...
şu an olsaydı; dersimliler devletten özür dilesin diyen grubun içinde olurdu.. karakterleri, şartları belirler ama ondan bu yana türk milletinde hiç bir şey değişmedi.
bu ülke insanı koyun sürüsü müdür ki illaki birilerinin yönlendirmesiyle bir şeyleri yapıp, başarsın? elbbete yıkılan bir enkazın küllerinden yeni bir devlet kurmayı başarmış atatürk gibi bir liderin şu an yaşıyor olması birçok şeyi değiştirirdi; en azından amerika'ya, israil'e boyun eğen bir ülke olacağımıza başka ülkelerin boyun eğdiği; ülküsünden, amacından, bağımsızlığına inancından, toğrağından emin ve bunu da tüm dünyaya ilan etmiş bi ülke olurduk. (tıpkı atatürk zamanında verdiğimiz kurtuluş, bağımsızlık savaşı ile "türk de" var" dedirtmeyi başardığımız, sömürülen birçok ülkeye inancımız ve savaşımızla örnek olduğumuz gibi)
yalnız şu da var ki bunların gerçekleşmesi için yıllar önce ölmüş "atamız keşke yaşasaydı, şu an olsaydı (pek mümkün değildir; zira atatürk gibi kahramanlar yüzyılda bir gelmektedir; o şansı da türk milleti olarak bizler bir kere elde ettik)" demek bir çözüm değildir; devlet hala cumhuriyetle yönetiliyor, sözde demokrasi ile. devletin başındakiler de bunları düşünebilecek kadar zekidir; yapabalirler. peki neden "gelişmiş" değil de "gelişmekte olan" bir ülkeyiz ? çünkü;
çünkü; yağmur duasına çıkarcasına hiçbir şey yapmadan "keşke" demenin kimseye, hele ki bu ülkeye hiç bir faydası yoktur.
çünkü; devletin başındakiler bu devletin varlığına, çıkarlarına, ülküsüne, misyonuna en az "ata" kadar inansalardı, halkına onun kadar sahip çıksalardı zaten en az sevgili ata kadar başarılı olurlardı.
şuan yaşasa zekamızı artırmak için balık yağı içirir, satranç oynatırdı. cesaretimizi geliştirmek için cesaret hapı içirirdi. daha güçlü olmamız için protein tozu ve keratin ile besler hergün ağırlık çalışmamızı sağlardı. bu sayede kendi yazılımlarımızı yapar, savaşlarda yenilmez, korkusuz olurduk.
ulan mustafa kemal değil şuan fatih sultan mehmet gelse ne olacak? sen aynı sen, ben aynı benim. mustafa kemal eline mavzer alıp dağda terörist kovalayacak değil ya. en fazla yasa çıkarır ama şuan 1930 lar da değiliz, bir şehri kılıçtan geçirelim.
130 yaşında olmuş olurdu. "benim naçiz vücudum elbet bir gün toprak olacaktır fakat türkiye cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır." kendisi kanlı, canlı aramızda olmasa da fikirleri ve düşünceleri hala bizimle. bizimle olmaya da devam edecek.
türkiye dünya devletleri arasında ilk beş ülke arasına girerdi. ülke ağır sanayi de çığır açardı. kendi uçağımızı yapardık. herhalde en önemlisi başına çuval geçiren askerlerimiz olmazdı.
