hakkında geçen rock'n coke dedikodularının ne yazık ki yala olduğu gruptur. bülent burgaç'ın twitine türkiye'ye gelmeyecek. ancak bu yılki turne programının açıklanan birkaç konserine bakınca türkiye'ye gelmesi fazlasıyla olası da denebilir.
ilk ve son kez 2006 rock'n coke'da canlı izleyebildiğim ve neden mainstream olduğunu bir türlü anlayamadığım abartılmış ingiliz rock grubu. sanırım havalı aksanları olduğu için ya da ingiliz olmak başlı başına bir avantaj günümüz müzik dünyasında. tarzları biraz gariptir. bazen heavy, bazen soft. bazen ikisi birden. bazen hiçbiri.
ancak cool olma konusunda aşmış olduklarını söylemek gerek. ancak kendileri bir müzik grubuysa eğer, biraz daha beklentileri karşılayacak düzeyde şarkılar söyleyebilirlerdi. ama yapamadılar. yapacak gibi de gözükmüyorlar. aldıkları saçma ödüller de beni hiç ilgilendirmiyor, hakkındaki düşüncelerim değişmeyecek.
[www.muse.mu www.muse.mu]
aramızda muse hayranlarının olduğunu biliyorum. rahat olsunlar. bu eleştiriler aslında onları sevdiğim için . bi n'sync değiller misal. ayrıca her durumda mutlaka dinlemeden ölmemeniz gereken bir gruptur.
bildiğim kadarıyla bi ara üç kişiydi, şu anda posterlerde dört görünüyorlar. ya da gece şu anda saat 3.30 olduğu için ne yazdığımı bilmiyorum. matthew james bellamy (vokal, piyano, klavye , lead guitar) chris wolstenhome (bas) and dom howard (davul ve percussion). glastonbury ile adını duyuran, daha doğrusu mainstream olan gruplardan biridir.
kısaca özetlemek gerekirse;
. basit gibi görünen ama aslında basit olmayan bir müzik tarzları vardır.
. sahne performansları çok çok iyi
. oldukça yetenekli çocuklar. örneğin matt bildiğim kadarıyla hiç müzik dersi almamış hayatında. yirmi yıl kurslarda sürtüp sakarya'da bar şarkıcısı olanlara duyrulur.
. origin of symmetry ve absolution albümleri dinlenesidir, henüz bilmeyenler burdan başlayabilirler.
. şarkıları gizemli, aşırı süslü, gotik değildir ancak tatlı bir gizlilik, mahremiyet onları "muse" yapar.
. kolay müzik yapıyorlar gibi görünürler, ancak çalmak gerçekten zordur parçalarını.
. insanı melankolik eden depresif gruplardan değildirler.
ancak,
. çok fazla dramatik, tiyatral bir tarzları vardır ve bazen rahatsız eder.
. radiohead'in iyi bir kopyasıdırlar.
. bazen siyasi anlamda tribünlere oynayan bir hava içinde şarkı söylüyorlar. çoğunda da baskın güç-hükümet lehine.
. heavy tarzdan enfret ediyorlar.
kısaca, henüz legendary olmayan gruptur. yarın ne olur bilinmezdir..
"shame on you for thinking
you're an exception
we're all to blame
crashing down to earth
wasting and burning out
fading like a dead star
harm is coming your way
it's coming your way..."
çok queen dinlemişler anlaşılan ki, tabi bir de zeitgeistten haberdar değiller, yani bu tarihte, o şarkıların tıpatıp aynısını yazsan bile(ki yazamazsın), tatklitten öteye geçemezsin. kendini diyalektik süreçten bağımsız mı sanıyorsun be muse? demek isterim ve eklerim, queenin taklidini yapmakta birşeydir be muse, emek ister. bu yüzden, rastlarsam dinliyorum.
öfff tam newfag grubu. wannabe de olabilir bilemedim. durmadan vyuuııuıuvvjj yaparak neyi yakalamaya çalıştklarını hala bilen yoktur. kime özeniyon dayı bi' söyle de ondan sonra oturup konuşalım derim.
1994 yılında ingiltere'nin güneybatısında yer alan Devon'da kurulmuş rock grubu.Matthew Bellamy'nin muhteşem vokaliyle beni benden alan hrika bir rock grubudur.
çok iyi müzik yapmalarına ve benim de ayıla bayıla dinlememe rağmen venividivici'nin entarisindeki kadar takdire şayan olduğunu düşünmediğim grup. hard rock mı, asla değildir. tabi ki değildir..
belki acımasız olacak ama, benim için varlığı yokluğu bir olan bir gruptur.
hani nasıl desem,iyidir güzeldir.severim, hatta uno, unintended, sunburn,falling away with you, uprising, blackout şarkılarını ara ara eklerim playlistime ama hiç bir zaman "en sevdiğim" , "her playlistimde baş köşede" "yediden yetmişe dinlerim" olan şarkılarım kategorisine giremedi.sebebini bilmiyorum.
son 10 yılın rock müziği kapsamında en başarılı grubu. yani sadece vokal değil bas olsun bilmem ne ziki olsun şarkıların her bir tarafında emek var. ha son albümde biraz queen olmak istemişlerdir ama gençler daha tabi. fakat kendilerine özgün adam akıllı bir albüm daha çıkarsalar efsane olurlar kafadan. 30 yıl sonra millet bunları dinler, bir guns n' roses, led zeppelin, deep purple olurlar.*
fikrimce yaptıkları müzik türü de hard rock kapsamındadır. ancak modern tabi. yoksa her boka alternatif demek... ama cidden ben bir hard rock perver insan olarak bunlarda bu ezgiyi duyabilmekteyim.
bir kliplerinde geminin üzerinde satanist yıldızı gibi bir yıldızın köşelerine dizilp şarkı söylüyorlardı. o klibi gördükten sonra bi daha dinlemediğim grup. ayrıca "miyus" diye okunur.
son albümleri olan the resistance ı ilk başlarda beğenmeyip daha sonradan kanım kaynamıştır.hani sallanarak,zıplanarak dinlenecek şarkılar olur ya onlardan oluşmuş albümdür. keyif veren şarkılar vardır. uprising ve resistance şarkısını mp3 çalarınızda dinlediğinizde yürümenizde bile değişiklikler olur. unnatural selection ile de yolda "hey!" diye bağırasınız gelir şarkıyla beraber.
alternatif rock tarzında placebo ile yarışan bana göre placebodan bir gömlek daha üstte olan ingiliz guruptur.tavsiye edilebilecek parçaları.
1)hysteria
2)butterflies and hurricanes
3)darkshines
4)starlight
5)apocalypse please
