filmle ilgili aklımda kalan iki şeyden biri esas kız türkü turan ın o güzelliği ve ikincisi evde yemek üzere aldığım ve sıkıntıdan sinemada yediğim eti karam. yani film o kadar dandik ötesiydi zerre kadar ilgimi çekmedi.
şaka bi yana musallat biri izleyip devamı çekilmiş diye hoplaya zıplaya izlemeyin. alakası yok ve bir halata benzemiyor. dediğim gibi türkü turan dan başka hiç bir şey yok filmde.
arkadaşlarla, "amaan bu mu korkutucak bizi ha ha." diye gittiğim ama korkudan ödümün patladığı film. herkesi korkuturmu bilmem ama beni gece uyutmadığı kesin. başroldeki kız güzeldi ayrıyetten. ama evet. bütçesi düşüktü sanırım. dandikliği de vardı. ama ben korkudan uyuyamadım bilginiz olsun. evet çok ineğim.
'türk korku filmi cümlesi' dahi bana daha korkunç gelsede korkmak için değilde konusuna konsantre olarak izleyince çok beğendiğim bir film olmuştur. hele yan koltukda bulunan sevgiliniz korkudan size sokulsun istiyorsanız bu ihtiyacınıza da yanıt vermiyor değil. ön yargıyı bir kenara bırakabilen izleyicilerin zevk alabileceği bir film.
çekilen her seri gibi birinci filmi fena halde aratan film.
--spoiler--
o değil de sinemada, adam büyücü kadının kafasına çuval geçirip sopayla girişince kahkaha atmamak için kendimi zor tuttum. çok komik geldi o sahne. belki kadının dilini kesmesi tekrar gerilmemi sağladı, ama şimdi bile aklıma geldikçe gülesim geliyor.
--spoiler--
haftasonu evde kendine iş çıkartamadığım için can sıkıntısından izlediğim film. korkutmuyor ama yeterli gerilimi sağlıyor. filmi bir bütün olarak değil de, sahnelere konsantre olarak izlerseniz istediğiniz adrenalin zıplmasına ulaşabilirsiniz.
filmde birkaç eksik/yanlış buldum. büyücü kadının dili kesildiği halde, son sahnede tekrar konuşabilmesi ve 27 sene boyunca hiç yaşlanmamış olması. yaşlandırma tekniği bilmiyorsanız, televizyonlara bakın yardım alın. gece soğuğunda çimlerine üzerine bırakılan bebeğin sabaha kadar canlı kalabilmesi ve onu birinin alıp yetimhaneye götürmesi de ayrı bir mucize.
--spoiler--
bir de sinema salonuna girdiğinizde yanınızdaki insanların yaş grubuna dikkat edin. gülüşmeler olabiliyor, konsantrasyon eksikliği yaşıyorsunuz.
ulan metroda reklamı-fragmanı yayınlanacak film mi bu gerizekalılar?
Film yapacak kadar paranız var ama, eşşek güdecek kadar beyniniz varsa ben de malın önde gideniyim. her gün binlerce küçük çocuğun kullandığı ankara metrosuna bu sikindirik filmin afişini koyup, metroda fragmanını yayınlayan da, yayınlatan da bundan keyif alan da orospu çocuğudur.
para hırsı, çocuklardan daha önemli artık. üzülerek gördüğüm şey budur.
ilk filmini sinemada sevgilimle izlemiştim normalde bu durumlarda filmi izlemem ama arada görüyorsun o çok az sürede bile berbat bi prodüksiyon olduğunu anlamış, hiç beğenmemiştim
bugün gittiğim filmdir. birinci filmi ile arasında bir bağlantı olmayan film. benim üzerimde birinci filmin bıraktığı etkiyi bırakamadı. ilk filmi kadar başarılı bir çalışma sergileyememişler. söylenebilecek 2 kelime, hayal kırıklığı.
ana fikir kazanın doğurduğuna inanıyorsun da öldüğüne neden inanmıyorsun. işte bu fikirle filmde azap çekmeler başlıyor.senaryo berbat, görselliğe fazla önem verilmiş, insanları inandıramadığından film tam bir fiyaskoya dönüşmüş. filmde kendime hep şunu söyledim (bkz: ne alaka)
alper mestçi'nin yazıp yönettiği, vermek istediği mesaj dışında kale alınmayacak derecede kötü bir film. film de oyunculuk namına çok bir şey yok. filmin montajı bile çok kötü. sahne kesimleri seyirciye fark ettirmeden yapılması gerekirken, bunlar iyice seyircinin gözüne sokmuş. kısaca vasatın da altında bir film olmuş.
ses efektleri filme korkunçluk katan tek detay olmakla beraber, biraz korku heyecanı yaratan sadece son sahnelerdi kanımca.
filmin başında çocuğun evlatlık olmasının pat diye anlaşılması neticesinde o çocuğun köyden geldiğini ve türlü manyaklıkların köyde geçeceğini şıp diye anlayıvermek senaryoyu basit bir hale getirmişti açıkçası. lanetin sahibi olan kızda daha başka tuhaflıklar olmasını bekledik. öte yandan büyücünün dilinin makasla kesilmesi benim en ürktüğüm sahneydi.
orta derece bir filmdi.
büyü, büyücülük ve cin'den korkan hatta ülkemizin bazı kesimlerinde bunlarla yatıp bunlarla kalkan insanlar olduğu için konu aslında o kadar da abes değil. fakat sinema adına ortada koca bir hiç olduğu gerçeği yadsınamaz. 2011 türk sineması birçok dalda hızlı adım yürümeye başlamışken, korku filmi dalında halen tepeden gelip ayak uçlarında dolaşan kamera açılarından, diyalog ortasında yüksek sesle çarpılan kapılardan, yakışıklı ve aynı derecede ebleh erkek arkadaşların sebepsiz ölümlerinden ve masum kız arkadaşların katlinden medet ummakta.
ilk film bu filmden gömlek gömlek üstündür. baştan sona kadar sahip olduğu gerginlik, oyuncu performansları, korku öğelerinin film içindeki dağılımı vb. birçok konuda fark bile atabilir. plastik makyaj elbette bu tarz filmlerde vazgeçilmez bir öğedir fakat b.kunu çıkartmamak lazım zira bir yerden sonra korkutucu olmaktan çıkıp can sıkıcı olmaya başlıyor.
-spoiler-
filmde sadece iki karakter az da olsa keyifliydi; ilki hoca karakteri, ikincisi ise köydeki emmi. iki karakter de bildiğin doğal oyunculuk. hocanın sultangazi'de gerçekten cinci hoca olması işten bile değil. emmi zaten oranın adamı belli.
en iyi sahne ise; elif'in sevgilisi ve erkek arkadaşı köye doğru giderken araba bozulduğunda, sevgilinin farları kontrol için karanlık yola çıkması ve ışıklar açıldığında kümelenmiş ecinli köy ahalisini görmemiz. gayet başarılı bir sahneydi kanımca.
herhangi bir köyde, kasabada ya da belli bir zaman diliminde geçen gerilim, korku, mistik dalda bir türk filmi izlemek istiyorsanız gölgesizler'i izlemeniz şiddetle tavsiye edilir.
film ilk filme nazaran görsel teknik olarak biraz daha yukarıda, zaten olmazsa ayıp, genel olarak türk korku sineması normlarında ise fena değil, ancak türk korku sinemasının en büyük sorunu olan senaryo hataları ve tutarsızlıkları, bu filmde de layığıyla mevcut.
bazı arkadaşlar filmde korktuklarını söylemişler, doğrudur, korkutan anlar var ama bu hani yolda yürürken birden birisi karşınıza çıkıp "böh" diye bağırdığında , istemsiz sıçrarsınız ya, o tarz bir korkmak. ancak günümüz modern korku sineması için bu tarz korkutmaklar, artık çok demode, dünyada hatta holywood'da dahi bazen o tarz filmler çıkabiliyor ancak ikinci sınıf olarak kalıyorlar o kadar.
bir de bence, türk korku sineması artık cinle korkutmak sendromundan kurtulmalı, filmin yönetmeniydi galiba " biz türk halkı olarak taksimde bir vampir görsek döveriz onu" gibi bir şey diyerek, neden cin ve büyü konusunda ısrar edildiğine açıklık getirmeye çalışmış, gerçi bu film bundan az önce izlediğim (bkz: karadedeler olayı) saçmalığıyla kıyas bile kabul etmez, ama yine de çok ama çok yetersiz, biraz fark arayışına girecek senarist, ya da yapımcı ne zaman çıkacak merakla beklemekteyim.
sonuç olarak, vasat ile vakit geçirmek isteyen buyursun izlesin, merak etmesinler arada "böh" diye korkutuyorlar.
o kadar çok reklamını gördüm ki istanbul'un çeşitli yerlerinde, hakikaten merak ettim filmi. 34. sınıf türk korku filmi çıkarsa şayet biletin parasını seve seve geri alırım.
