ses , türküler hepsi on numara, ama sadece ve sadece, telli turnam türküsü için kendisine teşekkür edilmesi gereken büyük üstad. o türkü bambaşka ve bambaşka söylüyor bu adam.
Sanatçıdır. Salt müzik olarak değil, edebiyat, şiir, tarih, sosyoloji, halk bilimi gibi alanlarla da yakından yoğun bir şekilde ilgilidir. Röportajlarında anlattıkları, buram buram kalite kokar. Günümüzde yoğun yaşanan bir problemi anlatır, üstüne patlatır bir karacaoğlan dörtlüğü, oradan edebiyatın, bilimin, bilginin önemine her daim vurgu yapar. Sesi muhteşemdir, zaten öyle her eseri de okumaz, seçicidir. Bağlamada attığı karakteristik mızrap, daha ilk notasından "aha işte musa hoca" dedirttirir.
Yakın zamanda turnaların göçü şarkısını ve şarkının ismini verdiği albümü çıkarttı. Her anlamda pürüzsüz kalite. Son zamanların kirli soundlarına, yapay keyboard müziklerine artık zor tahammül eden biri olarak koydum duble rakımı, gökyüzünü izleye izleye dinledim. Hâlâ da dinliyorum, müziklerin tatlılığı ve basitliği(basitlikten kasıt enstürman kirliliği olmaması, 1 bağlama 1 ritim 1 renk sazla bütün parçanın yalın bir şekilde sürmesi) Musa Hoca şuan 72 yaşında ve bu yaşında hâlâ sesi, sazı, yorumu aynı. Aa değinmeden edemeyeceğim, albümün yanılmıyorsam firarî adlı 2.şarkısında nakaratta çift kanal kaydında arka planda kafa sesiyle söylediği kısım da yaşına rağmen sesinin kuvvetini adeta belgeler nitelikte..
Gelelim biraz da populizmin getirilerine. Çukur muydu neydi o dizide işte mihriban çalındı, herkes bir anda karacaoğlan kesildi. 2 gün önce musa eroğlu'na, neşet ertaş'a, arif sağ'a bıyık altından bakan tipler, aşk kağıda yazılmıyorrr mihriban diye gezinir oldu. Ben şunu anlamıyorum arkadaş, daha kaç şarkısı o sikik sokuk dizilerde çalacak ki bu insanlar aleyna tilki-serdar ortaç-edis ve türevlerini sallayıp bu gerçek sanatçıları dinleyecekler ve bir kalite standartları olacak? En azından musa dede üzerinden gideyim, tabii ki allah uzun ömür versin ancak yaşı dayandı 72'ye, 10 15 yıl sonra öldüğünde herkes bir anda anaaa bu adam da güzel işler yapmış la diyecek ve değer verip dinleyecek. Bizim olayımız bu çünkü, yaşarken suratına bakmayız müziğe lanet ettiririz, öldükten sonra yerlere göklere sığdıramayız. (bkz: neşet ertaş) (bkz: aşık mahzuni şerif) (bkz: müslüm gürses)
yaşıyorken değeri bilinmesi gereken büyük üstad, sanatçı. büyük sanatçıların değeri bu dünyadan göçüp gittikten sonra anlaşılıyor maalesef.
allah uzun, sağlıklı, mutlu ömür nasip etsin kendisine inşallah. değerini bilelim efendim.
ardıç ağaçlarının gölgesinde yediği üç beş zeytin, bir dürüm deri peynirle karnını doyuran, göksu ırmağının çağıldayışına sesini karıştıran, taş örülü toprak evlerde başını ot yastığına koyunca aklına 'nazlı elif'inin hayalini düşüren, yeşile, maviye, buğday sarısına sığmayan ruhunu alıp büyük kentlere yolcu olan, türküleriyle dinmez bir sıla hasretini dillendiren, hayatını sevgi, emek üzerine örmüş bir halk ozanı. kimilerine göre bağlamanın ustası, kimilerine göre türkülerin dingin sesi, kimileri taşranın akşamları soğan kavrulan evlerinde ağırlar; ninni eder çocuğuna, kimileri sevdanın en delikanlı çağında sarılır sesine...
mut'un dedesi, elleri öpülesi, karşında bağdaş kurulup sesinden akan tınıyı gözlere çiğ tanesi edilesi...
