Bazı anlarda yüzün aldığı bir ifade insanın zihninde sonsuzlaşıyor. insan o ifadeyi her şeyden cok daha fazla özlüyor. O yüzün sahibiyle günün birinde darılıp ayrıldıktan hatta ondan nefret ettikten sonra bile o ifadeyi özlüyor.
Murathan Mungan'ın dediği gibi bazen akışına bırakmak gerek: "Yürüyüp geçeceksin, hep yürüyüp geçeceksin. Ben öyle yaptım. Hep yürüdüm. Herkesin her şeyi anlamasını bekleyemezsin. Sen yürüyüp gideceksin. Anlayan anlayacak, anlamayan anlamayacak; dünyanın hepsine yetişemezsin ki!"
'Her insan kendisi olması karşılığında topluma bir bedel öder. az ya da çok ama mutlaka bir bedel. kimse bedelsiz kendi olamaz. bu bedel çoğu kez yalnızlıktır.'
