geç keşfettiğim bir yazar. daha doğrusu keşif üzerindeyim hala ama farklı bir çizgisi var gibi kafası fazla görenlerden gibi, bakalım anlayabileceğiz mi?
güzel konuşuyor ama eleştirmeyi sadece hükümeti eleştirmek sanıyor.bi de tahammülsüz diyor.sen bi chp yi eleştir bak bakalım bi daha gün yüzü görüyo musun?burayı okuyosan duy sesimi tek taraflı entel.
akşam habertürk'te saçmalamıştır biraz. kitaplarından kazandıklarını nerede harcıyor merak ettim. açmış mı bir yer filan, insanlara balık vermeyip tutmayı öğretmiş mi mesela?
17 eylül'de saat 17-19 arası sahaflar festivalinde olacak. 16'sında emrah serbes 18 inde de alper canıgüz geliyormuş. Mutlu olmak işte bu kadar basit benim için.
'O lüks otel iftarlarında yemek yendikten sonraki o geğirti ramazan göklerinde bırakılacak hoş seda değildir! '
sözüyle işte budur dediğim yazar. artık takibimdesin.
neyin rövanşıysa aşk, alındığı her yer yurt,
gönül mekanıdır bu ne frankfurt ne bayburt
[kıvançla taşıyorum türk şiiri'ne 9 kasa greyfurt!]
aşksa zehirli göle çalınan kesik yoğurt!
bugün tüyap'taki "afili filintalar" söyleşisinde "kitap okumayan biriyle evlenmeyin... evlendiyseniz boşanın... hatta kitap okumayan birine oy bile vermeyin." demiştir. son derece haklıdır.
ismini duymuşluğum birkaç sene öncesine, kendisiyle madden olmasa da manen tanışmam 2 sene öncesine dayanır. her şey, okul çıkışı arkadaşımın izmir enternasyonal fuarında kitap fuarı var oraya gidelim demesiyle başlar.
okul ile fuar arası 10 dakika bile etmeyecek derecede yürüme mesafesinde, arkadaş gel kitap fuarına gidelim mi der, ben de zaten canım sıkkın olur dememle yola koyulduk. fuarda gezerken murat menteş'in kitaplarını basan iletişim yayıncılığın standına gelmesiyle arkadaş, murat menteş kitapları der. murat menteş de kim ulan diyorum içimden, tabiki arkadaş bunu hiçbir zaman bilmeyecek de. murat menteş yerine alınacak bir o kadar kitap varken murat menteş kim? korkma ben varım, düblorün dilemması ve bir kitabını daha aldık. sadece bunlar değildi tabiki. birçok kitap daha aldı kitapçıdan. 150 liraya yakında para verdiğini hatırlıyorum. eve giderken kendime kendime ise hep soruyorum, murat menteş kim, murat menteş de kim ulaaaaaaan!. kaldığı yurda gittiğimizde bana okumak istediğim bir kitap var ise almamı söyledi ve korkma ben varım'ı almıştım. hem isimle hem de kapağı ile kazanıyordu. kapak da ayrı bir şekildi zaten. kim elimde o kitabı görse hemen kapağına hayran olurdu. kitabı alıp eve gittikten sonra ise 2 kez okumaya koyuldum ama isimlerdeki tuhaflıklar beni benden alarak nefret etmemi sağladı.
buraya kadar her şey normal. ta ki xxx isimli arkadaşımın murat menteş hayranlığı başlayana kadar. murat menteş hayranlığı başlayan xxxx, ilk olarak korkma ben varım isimli kitabı alır tabiki. okuduktan sonra, benim kendisine yaptığım prison break bağlılığı başlatma huyunu kendisi de murat menteş hayranlığı empoze etme ile devam ettirir. murat menteş de murat menteş. murat menteşe başlatma der iken bir gün dayanamayıp ver ulan şu kitabı bir okuyayım da sus dedim. aldım ama 3 sefer başlayıp bıraktım yine. gerçi o zamanlar hep, gönül işleri başkanlığının vurulması kısmını okuyordum ve çok da sıkıcıydı. her şeyin müntekim gıcırbeyle, şebnem şibumiyle, hayati tehlike ile başlayacağını nereden bilebilirdim ki?
bir gün oturdum ama oturdum ve okumaya koyuldum. okudukça, daha da bir ilgimi çekmeye başladı ki uyku dışında boş zaman çokluğundan kendimi bu kitabı bitirmeye adamıştım.
ve birgün bitti, işte o zaman kendimden utandım. her zaman yaptığım şeyi, yaptığım için kendimden utandım. büyük ya da küçük sözü dinlememenin ne kadar kötü bir şey olduğuna o zaman karar verdim.
iken bir gün dayanamayıp ver ulan şu kitabı bir okuyayım da sus dedim. aldım ama 3 sefer başlayıp bıraktım yine. gerçi o zamanlar hep, gönül işleri başkanlığının vurulması kısmını okuyordum ve çok da sıkıcıydı. her şeyin müntekim gıcırbeyle, şebnem şibumiyle, hayati tehlike ile başlayacağını nereden bilebilirdim ki?
insanlara bir gecede bir kitabı bitirebilme olanaklığında kitap yazan usta kalem. açık ve net 20 yıl sonra türk edebiyatının en çok konuşulanlarından olacak(kitleselliği yakalayabilmiş değil henüz).
bir röportajında kendisine yöneltilen soruya nükteli* bir cevap vermiştir.
+ kitabında kelimelerle oyun oynayarak, fırlama ifadelere başvurarak can sıkıntını mı gidermeye çalışıyorsun murat?
- ben aslında kelime oyunu tabirinden hoşlanmıyorum. kelimeler nimettir, nimetle oyun olmaz.
murat menteş bu ayın 15inde sakaryaya geldi. dinlemeye gittim. ama gerçekten dinlemeye gittim; kendisinin dediği gibi konuşmacıyı dinlemek yerine görmek için değil. kişiliği hakkında önyargılarım vardı çünkü. kitaplarını okumuştum ama onun haricideki afili filintalar sayfasındaki bazı yazıları beni rahatsız etmişti. neyse dedim gidelim dinleyelim. adapazarı kültür merkezinin konferans salonunu tıklım tıklım. farklı farklı insanlara hitap edebilen biri tabi. konferans harika başladı. on beş-yirmi dakika kendi notlarından, anlatmak istediklerinden konuştu; lakin anladığım kadarıyla insanlara paket doğrular vermekten kaçınıyor çünkü bunun aynı zamanda büyük bir vebal olduğunu düşünüyor. vaaz etmeyi sevmiyor yani.
neyse önyargılarıma ve izlenimlerime geleyim. bu adamı kibirli biri olarak düşünüyordum. ve bazı konularda kompleskli, herkese iyi görünmeye çalışan kolpa bir tarafı olduğunu düşünüyordum. (hani yapmaz ama buralarda olursa bu yazıyı okursa hakkını helal etsin) valla çok yanılmışım baya mütevazi ve kaliteli bir adammış. kaliteli müslüman entelektüel. çok zeki ve inanılmaz bir birikime sahip bir adam. ''kız arkadaşınız olacağına bir tabancanız olsun. sessizliği daha iyi sağlarsınız'' sözü mükemmeldi.
abi konferasın kendine ait kısmını kısa tuttu ki bu beni çok üzdü. ondan sonra sizin sorularınız var mı dedi. keşke demeseydi. kendi notlarında devam etseydi konferansa. onun resmiyetten uzak samimi tavırlarını suistimal etti üniversiteli olmanın verdiği aşırı özgüvene sahip gerizekalı gençler. enseye tokat..... durumuna getirdiler olayı. halbuki ne kadar güzel anlatıyordu yoksulluk zihniyetinden kurtulmayı, bir berberin bir düğmecinin, bir terzinin işini ve kendini nasıl yoksulluktan kurtaracağını; nasıl aşk denilen şey ile işini yapabileceğini. böyle olursa hayatımızın kalitesinin yükseleceğini aksi takdirde bir kıronun eline milyonlarda versen de o adamın yine yoksul olduğunu güzel anlatıyordu.
kim der ki "gençliğimi israf etmedim"?
kim ne derse desin, ıslık değil parola çığlık.
siperden mezara tepemdedir her daim
yüzbaşı güz, albay ölüm ve general ayrılık.
