Nedendir bilemiyorum ve anlamıyorum
Mumun erimesini düşünüyorum bazende belki diyorum
Ortalığı kaplayan aşk türküsünü dinliyorum kulaksızlarda
Yapamıyorum ve ayağa kalkamıyorum belkide
Sevmek nihayet ırmağında yürümektir varmaya
Sevdalanmak kendini nehire bırakmaktır deryaya
Aşık olmak ayrılıktır, hasrettir, özlemdir kendini salmaya
Uzakta olsada yanmaktır kimsenin görmediği havuzda
Eğilmek ve goncede koku almaktır yürekte belkide
Dizelerin dile geldiği ve yağmurların kalp fanusuna vurduğunda
işlemeli lambaların beklediği bazende derin kuyularda
Ağaran yüzlerin iksirinde ve yamaçlarına tırmanırken ahu
Eli değnekli gönlü tarifsiz ve ummansız tütün renklim
Halimi bilirsin çaresiz ve hicranlarda ve dipsiz kuyulardayım
Karanlıklardayım, biçareyim, dermansız kalmışım buralarda
Esir düşmüşüm sefillere, halka takılmış boynuma
Mahsurum ve kuzguni çöllerde kalmışım tutuklu olmuşum
Hüseyin Doğan.
bir kere yandıktan sonra, kontrolü kaybetmek, usul usul yitmek, bitmek. tekrar şekil verilip sil baştan erinebileceğinden dolayı çok da acıklı bir durum olmayıp, seyri keyif vericidir. özellikle de içe eriniyorsa.
