Zaman zaman Coltrane birçok farklı frekansın aynı anda duyulduğu sesler çıkartırdı. Bu seslere “multiphonic” adı verilir ve bu sesler yer yer akor çalınıyormuş izlenimini yaratır. Coltrane’in 1959’da yaptığıColtrane Jazz albümündeki “Harmonique” adlı parçasında bu metod melodiyi çok sesli hale getirmek için kullanılır ancak 1960’ların ortasında sololarında bir doruk noktası yaratmak için de multiphonic’leri tercih edişine şahit oluruz. (son albümlerinden Meditations, Expression ve Live in Seattle adlı albümlerinde multiphonic’leri daha da sık duyabiliriz.) Albert Ayler’la birlikte, John Coltrane tansiyon yaratmak adına tiz notalarda multiphonic çalma fikrini popüler hale getiren kişilerden biridir.
