modern klasikler arasında olan bir kitap.
klasik sevmeyen insanları bile sıkmadan içine çekebilen öyküsü ve bolca güzel sözüyle sempatik okunması gereken bir kitap.
yıllarca nehrin karşısında belki "o" gelir diye eğlenceler düzenleyen bir aşığın öyküsü.
"birisini eleştirmeye kalktığında, şu dünyada her insanın senin sahip bulunduğun ayrıcalıklara sahip olmadıklarını hiç aklından çıkarma."
Kitabı okuduktan hemen sonra filmini izledim. Kitaptaki metine birebir sadık kalmaları çok güzel olmuş. Kitapta dikkat çeken hususlardan bir kaçı her tarafta yükselen yeni binalar, zenginleşen bireyler gibi görünüyor. Ne var ki bu yeni amerikan rüyasının ruhu sakat, ırkçı eğilimler had safhada, burjuva ahlakı geçerli akçe konumunda. Aslında Fitzgerald, Muhteşem Gatsby ile müthiş bir eleştiri yapmış, belki de bu eser bu yüzden bu kadar kalıcı ve etkileyici.
Çok güzel bir filmdi. Leonardo gerçek bir beyefendiydi. Zaten gerçek beyfendileri hanımefendileri hep üzerler. Sonunda gatsby öldü deyzi de kocasıyla gitti.
F. Scott Fitzgerald, şaheseri olarak kabul edilen bu kitabında Caz Çağı’nın Kayıp Kuşak’ını muazzam bir şeffaflıkla ve fevkalade nükteli bir dille tasvir ederken, aynı zamanda bu kuşağın kendini kaptırdığı malum Amerikan Rüyası’nı ustalıkla eleştirir.
