üzmüştür hakikaten. günahı sevabı bir kenara, bu adamın kazası olduğu gün, dişim feci derecede ağrıdığı için okuldan eve gelmiştim. ağrı kesici alıp yattım, bi yarım saatlik rahatlama oldu ama sonra yine uykusuz dakikalar tabi, saat öğlen üç civarıydı hatırladığım kadarıyla, ertesi gün akşamına kadar uykusuz bu adamın arama kurtarma haberlerini takip etmiştim. kendi sesinden üşüyorum şiiri de bültenlerde yayınlandıkça, melodisi falan çok etkilemişti beni. kaç saat oldu lan insan donar, bir mağara falan bulmuş mudur acaba, nereyi arıyo bu amına koduklarım koskoca helikopter nasıl bulunamaz falan derken ertesi gün sikerim ağrısını deyip dişi çektirmiştim onun ağrısının psikolojisi midir, şiirin etkisi midir, melodi midir, ses midir, hepsi bütün müdür nedir bilmem ama o günden sonra doğru düzgün tanımadığım bu adama karşı bir sempatim oldu hep. allah rahmet eylesin kendisine tekrardan.
