Ironik olup olmadigini anlayamadigim baslik. Yazicioglunun adi o kadar cok katliamla anilmaktadir ki onu beraat ettiren yargi bile bunu ancak 5-6 yilda yapabilmistir.
bir insanın ana sütü gibi ter u temiz olmadığını saptayıp bunu ifşa edebilmek için dudu dilli olmak gerekmiyor. bütün insanların böylesine berrak bir geçmişe sahip olamayacağını bilmek yeterlidir.ne muhsin yazıcıoğlu ne de bir başkası asla tertemiz olamazlar.zira necmettin erbakan,tansu çiller,mesut yılmaz,süleyman demirel,bülent ecevit gibi siyasilerin yönetmiş olduğu bir ülkeden bahsediyoruz.
ana sütüne yapılan hakarettir. o kadar da temiz değildir. katliamlarını unutmadı duyarlı insanlar. ölmüş bir insanın arkasından saygısızlık yapmak istemem. bu söylediklerimin saygısızlık olarak algılanmaması gerektiğini düşünüyorum. madem ana sütü gibi temiz olduğunu düşünenler var, kapkara bir hayat yaşadığını düşünenlerin de bunu belirtmeye hakkı vardır. o yüzden 'sayın' muhsin yazıcıoğlu benim gibi düşünen kesim tarafından asla affedilmeyecektir. ha bu onun veya onu sevenlerin skinde olmayabilir tabi ki. ama bilinsin ki kendisi suçsuz insanların katledilmesinde rol oynamıştır, yürek yakmıştır, yanlış yapmıştır.
Elinde silah, Komünist avına çıktığın ta o ilk günlerden beri seni tanıyordum.
Önce Ankara'da sonra istanbul'da ve tüm bir ülkede kana bulamadığın sokak, kahvehane, okul avlusu, fabrika önü kalmamıştı.
Ev baskınları yaptın, kör karanlıklarda.
Boğarak öldürdüğün arkadaşlarımın üstüne, kurşun yağdırmak marifetlerin arasındaydı.
Bahçelievler'de yedi canıma sen kıydın.
Ellerine bulaşmış insan kanıyla, yüzünü yıkıyordun her sabah.
Sarkık bıyıkların, yaz kış üstünden çıkarmadığın kara ceketin, korkak - hain sinsi, kan oturmuş bakışların, gözümün önünden hiç gitmedi.
16 Mart katliamında kardeşlerimin üstüne kurşun yağdıranların başında sen vardın.
1979 kışında, Ankara Ziraat Fakültesi öğrencisi, kayın biraderim Sabit Torun u Balgat'da evinin önünde pusu kurup, yaylım ateşine tutanların başında sen vardın.
Kalbura çevirdiğiniz o körpe bedendeki, yirmi bir kurşunun dört adedi, senin cinayet aletinden çıkmıştı.
Maraş ı kana sen buladın.
Annelerimizin karnındaki bebeklerimizi katlettin.
Bir değil, beş değil, on değil yüzlerle canımızı ateşe verdin.
Yozgat, Çorum ve 93'te Sivas'da yine sen vardın.
Bir dağ başında, elinde silahın uluyan resimlerini anımsıyorum,
Madımak ateşe verildiğinde, tahrik var diyen yine senin ölüm kokulu sesindi.
Korkağın tekiydin.
Uçan kuştan, akan sudan, kararmış geceden, gündüz güneşten ve insan sesinden ödün patlardı.
Bu yüzden olsa gerek seni yalnız başına kimse görmedi!
yine de biz üzüldük ölümüne. insan olan üzülür tabi. bir ananın oğlunu kaybetmesi, bir evladın babasını kaybetmesine üzüldük. acaba kendisi bu katledilen insanlar için hiç üzülmüş müdür o da ayrı bir merak konusu. neyse gittiği yerde yaptıkları için üzülür umarım eğer bu dünyada üzülmediyse. saygılar
