Dik bir duruşa sahip oluyorsunuz, hayatta maddiyat harici öncelikleriniz oluyor. Kendiniz için değil insanlık için yaşamayı düstur ediniyorsunuz. Adalet arıyor özgürlük istiyorsunuz.
Bir zaman geliyor geriye bakıyorsunuz, hiçbir şey değişmemiş herkes ve herşey aynı kalmış, o zaman anlıyorsunuz tekrar kazanmak için haklı olmanın değil güçlü olmanın gerekliliğini ama vazgeçmiyorsunuz ideallerinizden, kıyamıyorsunuz dik duruşunuza...
Yıllar evvel bir televizyon programında tuncel kurtiz konuşuyor anlatıyordu ;
Büyük kıtlık günlerinden birinde irlandalı bir adam, yüklemiş ailesini eşyalarını küçük balıkçı teknesine yelken kürek yeni umut yeni dünya amerikaya gidiyor. Uzun ve yorucu bir yolculuğun ardından kara görünüyor, aile sevinçli heyecanlı... tekne karaya yaklaşınca irlandalı bir yerli görüyor sesleniyor,
- hey yabancı burada devlet varmı ?
Var.
- peki burada hükümet varmı ?
o da var.
- o zaman söyle onlara ben muhalifim.
öncelikle olayları sorgulamayı, eleştirmeyi öğrenirsiniz. önünüze her konulanı "kader ne yaparsın" diye kabullenmezsiniz. türkiye şartlarında pek faydalı bir durum olmasa da insanın insan olması için gerekli bir
halet-i ruhiyyedir.
