aslında çok zor bir durumdur. ilk olarak yetiştiğin aileden dolayı sorgulama yeteneğin yok denecek kadar az olur. bununla birlikte hep sana bir seyler yapman gerektiği söylenir ama neden yapman gerektiğini sorarsan çok salakça cevaplar alırsın. hiç bir zaman gelişme gösteremezsin.
hayata huzurlu başlamaktır. benim de yaşadığım bir tecrübedir.
yenilgi diye betimleyenler muhafazakarlık ile çomarlığı karıştıranlardır.
bizim çocukluğumuzun muhafazakarları, markaya, mala mülke tapmayan, vatan-millet-Atatürk sevgisi olan, Allah ile de rabıtası olan insanlardı.
Şimdinin "milletin ağuna koyacağız" diyenlerden çok farklılardı.
Ama o zamanlar sokakta oyun oynanabiliyordu, şimdi ise oynanamıyor.
ben ve bu benim için cok iyi oldu cilginca tuketim yapmiyorum okuyorum ve kötü alışkanlıklarım yok daha sayılabilir birçok iyi özelligim oldugunu düşünüyorum elhamdülillah. Ama zaman kontrolünde sıkıntılarım var bu biraz da aile yasantimizin bana getirdiği heralde hatasız kul olmaz zaten.
babam ölene kadar chp'li idi
amcam da öyle.
ikiside 5 vakit namazını kılardı
kömünistlik zamanlarımda en büyük tepkiyi babam vermişti
sonra iman ettim. siyaseten hep milli görüşçü oldum.
ara ara takışırdık o bana chp'li ol ben ona selametçi ol derdim.
ama hiç bir zaman baskı yapmadı.
alttan alta sevinirdi ibadetlerimi yaparım diye.
Batı ile doğu aradında sıkışmış bir ülkenin bu sıkışıklığını toplumun en küçük biriminde en sert şekilde hissetmektir. Bir taraftan namazını kıl namazını kıl diye kafa ütülerler diğer taraftan oruç ayında orucu tutmaya mümkün olmayan bir işe kendi elleriyle gönderip eve para getirmenizi isterler. A haber izlemekten gözü kızaran babaya ülkenin o kadar da güzel bir durumun içinde olmadığını anlattığınızda kafirmişsiniz gibi muamele ederler ulan ne hayat be.
