açık yeşili yaygın olmasına rağmen çeşitli güzel renkleri de bulunabilen, kafese kapatmak suretiyle bakımı çok bir külfete neden olmayan klasik ev hayvanı.
fakat bana o kadar sevimli gelmemekteler.
muhabbet kuşu ermeniyse, güvercinler azeri türküdür benim için.
hayatımda yaşadığım en güzel hislerden biriydi avucuma aldığım yavru güvercine yemek yedirmek.
muhabbeti muamma olan kuş türüdür kendileri. kendi kuşum hakkında konuşmak gerekirse, dexter(evet bu bir hamster değil biliyorum) ile tanışalı çok bir zaman olmadı. ilk başta sesi çıkmayan, kafese girmek bilmeyen kuş zamanla yerini neşeli neşeli öten, kafesine kendiliğinden giren kuşa bıraktı. başlarda ben de biraz ürküyordum kendisinden fakat artık alıştım gagalamalarına, sanırım kendisi artık aileden birisi.
2 tane var evimde çok iyi anlaştığımız söylenemez 1 dişi 1 erkek, dişi olan sakin erkek olan hiperaktif ama genelde o da sakin sayılır. Bu arada evet konuşamıyolar denedim de beceremedim.
Bahçede suyla oynayan kargalara özenerek banyo yaptırıp vicdan azabından akşama kadar kendimi bitirdiğim minik can. Tüyleri kurusun hasta olmasın diye verdiğim çabayı gorseydiniz bence ağlardınız. ıslak ve kırgın bakışlarını ölsem unutmam. Şimdi odanın kapısını dahi açmıyoruz yeter ki ona bir şey olmasın. Evi komple bite versin yine de bir daha yıkamam.
Eve gelmek ayrı güzelleşti iyi ki var. şimdi kafesinin içinden masum masum bakıyor. Yenir ki bu...
Çok sevimlidirler.
Karşınıza alıp onunla muhabbet etmeye başladığınızda rahatladığınızı hissedersiniz, karşılık vermezler.
çok iyi dinleyicilerdir, siz anlatırken , sizi anlarcasına laf arasında bize teselli verirler.
Yalnızlığınıza ortak olan mecburi mahkumlar gibi bir kafeste tutulurlar.
Birçok kez muhabbet kuşu baktık. Biri yuvadan kaçtı, diğer üçü de yıllar sonra öldü. Artik kaybetmeye dayanamadigimiz için almiyoruz. Ama resimlerde görünce keşke alsak da demiyor değilim.
Tanıştırayım; Çimen.
Biraz Asi ve beni ısırmaktan zevk alıyor hergele. Yalnız bana bu kuş kadar bıkmadan aşkım, Birtanem, canım,
hişt kızım diyen ve arada kahkaha atan olmadı.
Şu an dizimde uyumakta. Mükemmel bir canlı. Seviyorum huysuzu.
Her kuş gibi masmavi Gökyüzünde uçmayı hak ediyor. Ancak o bir kafes kuşu. Doğaya bırakılınca onu acılı bir ölüm bekliyor. Eğer bir gün elimden kaçmaz da ölümünü görürsem kesinlikle onu toprağa gömmeyi düşünmüyorum. ya yakacağım kül haline getireceğim, ya kurutup toz haline getireceğim. Ondan sonra onu ılık bir bahar meltemi ile rüzgara bırakacağım. (ya da uçan balonla bırakırım bilemiyorum) Yani onu gökyüzüne gömeceğim. O da bunu ister herhalde. Toprak altına girmeyi değil.
Tatlı hayvanlar. En sevdiğim hayvanlardandır. Hatta hassas noktam diyebilirim ölmüş bir kuş için yarım saat ağlayabilirim. Fenomen olan Rhea diye bir papağan vardı hatta facebook gibi yerlerde videoları paylaşılıyordu bir hastalıktan dolayı tüyleri çıkmıyordu ve bir gün instagramdan ölüm haberini aldım. ağlamıştım. Hâlâ üzülüyorum.
asla sevmezdim, korkardım hala korkarım ama bitanesi bana muhabbbet kuşunun güzel birşey olduğunu anımsattı, hâlâ hatırladıkça gülümserim, sesimi duyduğunda ötüşünü hiç unutmam geriye doğru özlemlerimin içinde belkide çoğu yerde sen varsın şaşkın.
1 hafta önce evimize yeni gelen canlının türüdür. Çok sık avuçladığımdan elimden aşırı korkuyor. Lakin telefondan kuş seslerini açtığımda elime, telefona konuyor. Ailenin bütün üyelerine alıştı. Hiç tereddüt etmeden evin içinde uçup konup duruyor. Tabi biri elini uzatmadığı sürece. Ötmeye de başladığı için morali yerinde. Birde boku var bunun. Her yere sıçabiliyor. Bir o özelliği kötü onun harici çok sevimli ve mıncırmalık hayvan.
Yıllarca besledik evimizde. Hepsini de çok sevdik.
Kimi kafamızdan inmedi, kimi bizimle beraber evin içinde gezdi, kimi ders çalışırken kalemlerimize musallat oldu, kimi ayna gördüğü zaman çıldırdı. Çok güzeldi be! Biz masumduk onlar masum.
