15 sene sapasağlam bir şekilde bakmayı başardığım bir muhabbet kuşum vardı.
Kuş değildi artık benim için, kardeş gibiydi.
Ve insan kardeşine nasıl davranıyorsa ben de ona öyle davranıyordum.
Onun kafesi yemek ihtiyacını karşıladığı bir yerdi sadece onun dışında evin her yerindeydi.
Her an herkes onunla ilgilenirdi hiç yalnızlık çekmezdi.
Ve bir gün o da öldü. Zaten maksimum o kadar yaşıyor bu hayvanlar.
Diyeceğim o ki, hangi hayvanı sahipleniyorsanız ona bir hayvan gibi değil ailenizin bir ferdiymiş gibi davranın, öyle bakın.
iştahının kesilmesi üzerine veterinerden alınan iştah açıcı ilacın suyuna fazla katılması sebebiyle yem yemekten ölmesi. daha o körpecik çocukluk yıllarında karşısında, ağzında yemle ölü kuş bedenini gören çocuğun, piskomanyak olmasına büyük katkıları vardır. **
koskoca dolabin arkasina duser ve cikamaz. siz de evde fellik fellik kus ararsiniz. sonra dolabin arkasina bakmak gelir akliniza. ve aci manzarayla karsilasirsiniz.
