nasılsa imkansız diye aklın ucundan geçmeyen, ütopya gözüyle bakılan bir olayın gerçekleşmesi. bazen de "imkansız! karşılaşmamız, tanışmamız bile mümkün değil" denilen bir insanı, çok sıcak duygularla yanında bulmak.
çok kastım dinlememek için. rejimde olan kadınların çikolatalı pastaya baktığı gibi baktım playliste. ''bir kaç kere dinlesem ne olur'' diye avuttum kendimi. ''ıyyy demet mi dinliyorsun?'' diyen ahaliyede çaktırmazsam sorun yoktu . sonra şarkıyı dinlediğimde yaptığım istem dışı hareketler * aklıma geldi, soğudum yine. ama olmadı hacı, yapamıyorum, dönüp dolaşıp yine buna dönüyor olay. ben nerede hata yaptım düşünüyorum, bulamıyorum, işin içinden çıkamıyorum, şimdi dinledim çok şaşırdım yeni mi çıktı zzzzzzzzzzzzzzz, hassiktir ne oluyor lan.
farklı boyutlarda paralel hayatlar yaşadığınızı keşfetmen, bir roman kahramanı ile aynı şeyleri hissediyor olduğunu düşünmen, bir filmin aynı sahnesinde takılıp kaldığınızı * farketmen,aynı yıllarda, aynı albümlere prim verdiğini görmen. bunlar mucize değilse nedir ki?
mucizeler bitti. doğmak yeterince mucizevi. başka bir tane daha beklemek aptalca. ölmek de ikincisi. bunların arasında hiçbir şey yok. kimse beklemesin. (bkz: hakan günday). (bkz: kinyas ve kayra).
playlist'imin olmazsa olmazı, kıpır kıpır demet akalın şarkısı. diğer tüm demet akalın şarkıları gibi el üstünde tutulmayı, baştacı yapılmayı haketmektedir. demet akalın dururken pink floyd, iron maiden, deep purple gibi özenti grupları dinleyen uçuklara da anlam veremiyorum zaten.
çok tutacak demet akalın şarkısıdır, bilindiği üzre pop müzik neredeyse batmışken; alaturkaya da kaçan, ayar veren ama dansettiren, havaya sokan moduyla tüm gece klüplerinde işletmecilerin iştahını kabartacak türden bir demet akalın işidir.
kaliteye takılırsanız, o artık burda oturmuyor tabi.
