konusunda klasik bir aşk hikayesi anlatılır ama asıl güzel olan bu hikayenin nasıl anlatıldığıdır...Tango de roxanne'i izledikçe ve dinledikçe insanın tango öğrenesi gelir.
(bkz: roxanne)
adını ne zaman duysam aklıma hemen "giçi giçi yayaya yaaaa" repliği geliyor. vardı ya şu cristian agulera, pink ve 2 bacı daha şarkısını yapmışlardı. o geliyor aklıma durduramıyorum yardım edin lan..
t - rex in children of the revolution ve benim david bowie ile tanıdığım nature boy şarkılarının muhteşem yorumlarını içeren bir soundtrack e sahip bir film. sparkling diamond (bkz: nicole kidman) ve bohem hayatı keşfetmek, aşkı çözmek için yola çıkan yazarın (bkz: ewan mcgregor) aşkı belki çok klişedir ama derinder etkiler. ne zaman mutsuz olunsa moulin rouge koyulur dvd player a ve o aynı sahnede, hep aynı dakikada ewan mcgregor un yakarışları ve çığlıklarıyla sizinde gözlerinden yaşlar gelmeye başlar, sizde onunla beraber hıçkıra hıçkıra ağlarsınız dakikalarca.
Paris'te değişik bir gece kulübü, montemartre'a giden cadde üzerinde. Baya meşhur olduğu için Cepte yüklü miktar parayla gitmek gerekiyor diye duymuştum.
"öğreneceğin en büyük gerçek sevmek ve karşılığında sevilmektir" diye haykıran esas oğlan ve "kızların en çok sevdiği şey elmaslardır" diyerek işveli ve yakıcı gözlerle salınan esas kızın ; "artık dünyamda sen olduğun için hayat o kadar mükemmel ki" şarkısı eşliğinde başlayan aşklarını anlatan ,yönetmenliğini baz luhrmann'ın yaptığı müzikal-filmdir.yüzyıllardır anlatılan gayet bilindik bir konuyu,yer yer birçok klişeye de yer vermekten imtina etmeden anlatan ; ancak tüm bu sorunsallardan ,kurduğu muhteşem atmosfer,şarkılar ve şiirsel diliyle sıyrılan muazzam çoşkunluk şırıngası da diyebilirim.o yüzden "çok klişe,saçma sapan romantik olma çabasında ya da iç bayıcı ne o öyle herkes şarkı söylüyor" minvalindeki görüşlere katiyyetle katılmamaktayım.
nicole kidman'ın ilk göründüğü sahne yani tavandan aşağı salındığı sahneyle başlamak istiyorum. kıpkırmızı dudaklar,kızıla boyalı saçlar, bembeyaz bir ten , göğüsleri ön plana çıkaran 19.yüzyıl elbisesi ve pek tabiki bakışları...
bir kısmı için soğuk nevale olan ve yer yer parçalı bulutlu üşütmelere de sebebiyet verdiği iddia edilen bu nicole kidmandişisinin ,zembilsiz indiği o sahneyle gözsel temasta bulunup da vücut ısısının yükselmemesi mümkün mü? nitekim esas oğlanımız,ewan mcgregor da benle aynı fikirde ki, abayı yaktı satine'e..
belirterek geçeceğim; bu ve bundan sonraki bir çok sahnede kidman öyle bir performans sergiler ki,sanatsal yönden verilecek puan nasıl kesinlikle -10- ise, kusursuzluğu ve güzelliği için yapımında emeği gecen validesi ve peder beyine verilecek puan da 10'dur.
kidman izin verir de filmin diğer güzelliklerinden değinmem gerekirse; çok renkli, şaşalı,abartılı bir dünyayı başarıyla yaratmıştır yönetmen ve sanat yönetmeni.şarkı seçimleri de olağanüstü gercekten.ewan mcgregor da tutkulu aşık-yazar rolünde oldukça başarılı.daktilosunu bile sattı fakir,daha ne yapsın!
herkes; ışıkların söndürüldüğü ,kapkaranlık bir ortamda, pür konsantre bir şekilde bu büyülü dünyanın tanığı olmalı bence...ama yarenle izlenirse -ki bildiğin sap bir şekilde izledimse de öyle öngörüyorum- çifte kavrulmuş fıstık etkisi yaratıp,o fıstığı da sabaha kadar yeme arzusu bırakabilir fikrimce...
ayrıca:
bu filmi yöneten bunu da yönetti:
(bkz: romeo ve juliet)
