freddie mercury'nin son bolumun seslendiremeden vefat ettiği parçadır. farklı bir havası vardır, sozleriyle birlikte insana bir bunalım yaşatır.son kısmında freddie'nin yaşamından dönemleri geri sararak devam eder, bebek ağlamasıyla biter.
(bkz: sözlerini de yazayım tam olsun)
i don't want to sleep with you
i don't need the passion too
i don't want a stormy affair
to make me feel my life is heading somewhere
all i want is the comfort and care
just to know that my woman gives me sweet mother love
uh huh
i've walked too long in this lonely lane
i've had enough of this same old game
i'm a man of the world and they say that i'm strong
but my heart is heavy, and my hope is gone
out in the city, in the cold world outside
i don't want pity, just a safe place to hide
mama please, let me back inside
i don't want to make no waves
but you can give me all the love that i crave
i can't take it if you see me cry
i long for peace before i die
all i want is to know that you're there
you're gonna give me all your sweet mother love
uh huh
(mother love)
my body's aching, but i can't sleep
my dreams are all the company i keep
got such a feeling as the sun goes down
i'm coming home to my sweet mother love
(mother love)
(mother love)
day oh (day oh)
day oh
day oh
i think i'm going back to the things i learnt so well in my youth
freddie şarkıyı tamamlamadan terk-i diyar eyleyince brian may'in şarkıyı tamamlaması, sondaki "kaotik biyografi" bölümü ve bebek ağlaması gibi ayrıntılar, o kadar özel yapıyor ki bu şarkıyı... hiç bir zaman bir queen fanı olmadım (mercury'nin sahne performansı müstesnadır) ama sırf bu şarkı bile queen'e belli bir saygıyı hakettirir zannındayım.
o sarkının sonundaki wembleyde insanlara yaptırdıgı bagrısmalar, aglayan bebek hepsi kayıp giden bir yıldızı anlatıyor gibi..repeate koy calsın dursun, daraltmaz, bıktırmaz....
çok büyük bestecilerin ölüm döşeğindeyken ve büyük depresyonlardayken yazdığı besteler vardır ancak ölüm üzerine yazılmış hiçbir beste ya da şarkı, ölüme mother love kadar yakın olamamıştır. requiem'den, mahler 9'dan, çaykovski patetik senfonisinden bile daha üzücüdür, ölümü daha çok hissettir bu şarkı. tüm umutları tükenmiş ölüm döşeğindeki bir adamın son sesidir, son notudur bu dünyaya. ki bunu bile tamamlıyacak gücü bulamamıştır.
roger taylor'ın o basa vuruşu ve brian may'in acıklı notaları çalmaya başladığı ilk anlarda ölümün kaçınılmaz kederli atmosferini muhteşem yaratmış olan şarkıdır. Freddie Mercury ölümünü biliyordu belki, zaten şarkıda da ölüme duyduğu isyanı hissetmek pek mümkündür ''i've walked too long in this lonely lane, i've had enough of this same old game.'' sözlerinde.
keşke şarkıyı brian may değil freddie tamamen söyleyebilseydi.
her dinlediğimde tüylerimi diken diken eden şarkı. ben zaten bu adama aşığım, zaten canlı dinleyebilecek dönemine yetişemedim, bi de o son anlarının görüntülerini görmek... o sesi bu şarkıyla birleştirmek, bid deri bir kemik kalmış freddie mercury' yi seyretmek...
şarkıyı tamamlayamadan ölünce, brian may' in şarkıyı tamamlaması...
