"en azından moralimiz bozuk, karakterimiz değil!" diyerekten apaçi bir giriş yaptığım oluşumdur. oluşmadıysa da oluşmalı artık bu kadar morali bozuk insan bir araya gelmişiz.
sıkıntılarını sürekli içine atarsın,yıllarca..çünkü minnacık dertleriyle kafa siken insanlardan tiksiniyosundur,tutarlı olmak için kimseye açmazsın kendini,o tiksindiğin enerji vampirlerine dönüşmek istemezsin çünkü..sürekli dert dinlersin ama anlatmazsın,susarsın..sürekli makara yapar,neşeli görünürsün,insanlara moral verir,eğlendirirsin..yıllar sonra öyle bi noktaya gelirsin ki,birine sıkıntını anlatacağın zaman o kadar çok şey biriktirmiş,kendi içinde o kadar dertleşmişsindir ki,insanlara bunu güzel bi kompozisyon şeklinde sunamayacak halde bulursun kendini,beynin allak bullak olmuştur..nerden başlayacağını,nasıl anlatacağını bilemezsin..ve gene çözümü kendinde ararsın seni dinlemeye hazır yığınla insan olmasına rağmen..işte öyle bi durum
beni de yazın lan çok mutsuzum, bok gibi mutsuzum, cenazeden dönmüş gibi mutsuzum, terkedilmiş gibi mutsuzum, karnım aç yiycek bişeyim yokmuş gibi ve aç uyuycak gibi mutsuzum, dostum düşmanım olmuş gibi mutsuzum, sona sakladığım çikolatamı başkası yemiş gibi mutsuzum, aynada nasıl gülümsesem sahte görünmez diye çalışcak kadar mutsuzum...
