en çok o an mutlu edebiliyor kalemin mürekkebi.
ansızın uçsuz bucaksız seyahatlere dalıyor parmaklar.
yazdıkça akıyor kalemin ucundan güllerin şerbeti.
absürt bir şiir sergiliyor, elinde alkol şişesini kafasında kıran isimsiz şair.
moralim bozuldu. bir kalem, bir kağıt verin hemen.
kağıdımın rengi mavi olsun, göğe yazaduracağım şiiri.
koşarak kaçacağım sahillerden, denizlerden, tüm kütlelerden.
bana maviyi verin kalemin silahşörü onu bekler.
ve acı son. mürekkep bitti, mavi siyaha esir düştü...
Cevabını tam olarak bilmiyorum ama mizacım pek duygularımı yansıtmaz. Birisi üzgün ve sevinçli olduğumu yüzüme bakarak anlayamaz. Sadece şaşırdığımda ve mutlu olduğumda gizleyemem. ikincisini pek yaşamıyoruz zaten.
Sahte gülücükler saçarak, hayatı tiye alarak filan. Ama yapmayın lan varsa moral bozukluğunuz o anda yaşayın. Sonra birikiyor birikiyor bir noktada sinir krizi geçirmenize neden oluyor. insan intihar filan düşünüyor. Evlerdenden uzak olsun.
