sınıftan çıktığı gibi sallana sallana arkadaşlarıyla muhabbet ederek okuldan ayrılır. bazen eve kadar bir topun peşinde koşarlar bazen salak salak sağa sola sarıp eve giderler. aklına gelmez hiç montu.
sonra birden düşüverir montu aklına. "aaa" der "montu unuttum ben yaaa".
ya gider geri döner ya da "amaan hava zaten sıcak yağmur falan da yok hem taşımamış olurum" deyip annesini atlatma yollarını kurar kafasında.
benimdir. buna beslenme çantasını da ekleyesek bi de. ilerki yaşlarda telefonunu bi yerlerde unutma- cüzdanını unutma falan diye devam ediyo bu. ilkokulda önünü almak lazım belli ki. hem sevelim o çocuğu, çünkü eve gidince anneciğinden azarı yiyecektir.
