ben yatıyorum ve hiç zevkli değil. hareket kabiliyetimi kısıtlıyor. uyurken kafamın altına elimi bile koyamıyorum çünkü dirseğimi kıvırmam gerekiyor ama dirseği kıvırınca mont çok sıkarak kolumu sıkıştırıyor ve kan akışını önlüyor. hal böyle olunca da kangren olmaktan korkuyorum ve elimi aşağı doğru açarak uyumaya çalışıyorum. keşke montu daha geniş alsaydım da diyorum bazen.
kentin en ıssız saatlerinde, ilk kar tanelerine şahit olduğunuz o anda, gidecek başka bir yeriniz olmadığında montla uyumaya çalışmak üzerine yatılan bankın sadece sert kısımlarını yumuşatmaya yarar.
yazarken kolay, yaşarken zor bir deneyim.
kimsenin tecrübe edinmesini istemem.
gördüm, bildim, yaşadım.
