diyalogsuz, genellikle müzikli, bir geçişi ya da geçilen yeni bir aşamayı anlatmak için kullanılan sahneler silsilesi. dramatik anlamda bir değeri yoktur.
Örnekle açıklayalım.
The wire'ın ikinci sezonunun son bölümünde frank sobotka'nın hikayesini böyle bitirmeyi tercih etmişti hbo.
dramatik anlamda elbette değeri olan, her "sahne" gibi hikayeyi ilerletmek yahut karakter hakkında bilgi vermek gibi iki işlevden birine sahip olan filmcilik numarası. hikayeyi ilerleten montaj sekanslar karakterin gelişimini, büyümesini, bir yemeğin hazırlanışını, bir otelin açılışını gösterirken karakteri dallandıran montaj sekanslar genelde reaktif sahnelerdir, önceki olaylara verilen tepkiler burada görülür, amiyane tabirle duygular sağılır.
yerel televizyonlarımızda yalnızca müzik-altı sekans olarak tercih edilse de çok karaterli ve tek karakterli olarak ikiye ayrılabilir, türüne göre (training montage, aging montage gibi) çeşitlere bölünebilir. "kısa kesmelerle görürüz" şeklinde montaj sekanslarımız da vardır memlekette.
aklıma gelen en meşhur'u rocky'nin antrenman montajı. ancak amerikan güzeli'nde de carolyn'nin ev satışı üzerinden harika bir örneği bulunur. keza scarface'te de güzel bir örneğini görmek mümkün.
şahsen gece sahnelerinde, perde kapatırken, çok karakterli yapmayı severim.
