birbirine indirgenemeyen iki ayrı töz ya da gerçekliğin varlığını öne süren dualizme ve bir şeyler çokluğunun varoluşunu kabul eden plüralist felsefeye karşıt olarak, bir yandan çokluğun varoluşunu, diğer yandan da, dualizmin ruhbeden, özne-nesne, madde-güç benzeri ayırımlarını red eden anlayış.tek bir tözün varolduğu görüşü.
iktisatta da yöntem tartışmalarında sıkça kullanılan bu terim, doğa bilimleriyle sosyal bilimlerin bilgiye ulaşma yöntemlerinin aynı olması gerektiğini savunur.
uluslararası hukukta da yer alan bu terim, ulusal ve uluslararası hukukun kaynaklarının tek olduğunu ve iç hukukun her zaman uluslararası hukuka tabi olduğunu savunan görüştür. Normatif okuldan Hans Kelsen, Realist okuldan ise George Scelle bu görüşün en önemli iki temsilcisidir.
aslında monizm,tüm varlıkları,en sonunda madde ya da düşünce gibi tek bir töze indirgeyen materyazlizm ve idealizm gibi akımların ortak adıdır.Bu iki akımı,descartes'ın düalizminden ve iki ya da üç değil sayısız farklı töz (kendi deyişle"modnad") vardır diyen Leibniz'in (bkz: Plüralizm)den ayırmak için kullanılır.
