şehirlerarası yolculukların ritüellerindendir ve bugüne kadar tek bir mola yeri dahi görmemişimdir pişmaniye satmayan. zorunluluk gibi birşey olsa gerek..
- şenşakrak dinlenme tesisleri , pişmaniye satacak mısınız?
+hayır. düşünmüyoruz..
- nah alırsın ozman açma iznini.... gibi.
ayrıca kanımca, alıcının gönlünde yatan asıl aslan ise kestane şekeridir her zaman için, ama fiyatı yıpratır işte.
gecenin bilmem kaçı tren afyon garında sarsıla sarsıla durur, yaşlı bir adamın "pişmaniye lokum kaymak" sesiyle uyanırsınız, hiç sevmeseniz bile evdekiler yer bahanesiyle alırsınız üçer beşer. dört sene boyunca bu dejavu devam eder, afyonda aynı ses aynı yaşlı adam pişmaniye lokum kaymak der. ***
eger izmit veya kocaeli tarafından trene binen bir satıcıdan alıyorsanız buyuk ihtimalle tazedir ve tadı muthistir. zira pismaniyenin anavatanı burasıdır.
eğer yolcu otobüsle yolculuk yapıyorsa ve sabırsızlanıp da,aldığı pişmaniyeyi hemen yemeye kalkışırsa * ,muavinin yolcuyu otobüsün orta kapısından ***tek bacağından sallandırmasıyla sonuçlanabilecek faaliyet.
her şehirlerarası yolculuğun sonrasında evde bekleyen kişilerin beklediği yegane hediyeyi tedarik etme durumu, çoğu zaman dinlenme tesislerinden ziyade otogarlardan alınır...
