teknolojiyle baş edilememesidir.Yok telefon,lap top,net book,aslında hepsi işimizi görsede neden üst modelini tercih ederiz anlamam.Hangimiz cep telefonunun özelliklerini biliyor yada uyguluyor.
modern insanın tek bir sıkıntısı vardır teknoloji. bugün teknoloji ne kadar çok gelişirse insanların birbirlerine olan ihtiyaçları azalacak ve bu ölcü de sosyalleşme katsayıları günden güne düşecektir. işte bu yüzden ki asosyla toplumlar, bencilleşen bireyler ortaya çıkmaktadır. biz gene de olsa az ucundan sıyırdık az buçuk teknolojinin az oluşuyla bile sosyalleşmenin fazlalığını gördük. (bkz: toplu otuzbir) bakalım bizden sonra ki nesilleri neler bekliyor.
Çabuk dışlanabilir olması , medeni bir şekilde konuşurken argo ve ağır küfürlere maruz kalması.
Yolda tartışabileceği bir kişinin olmaması toplumda ezilen ve saf durumuna konulan insan olması .
Elektrik kesintisidir. Çünkü hayat duruyo elektrik olmadığında ve annem anlatmaya başlıyo idare lambasıyla ders çalıştığı günleri, sonra babam giriyo araya ve anlatıyo beyaz un ve ekmek bulunca sevindiklerini. En son iki hafta evvel 'Modern' evimizde böyle bi kesinti yaşadık ve tam üç saat anlattık dinledik birbirimizi. Şimdi yine bi sorun çıksa da babam maç izlemese annem Farmwille'de patlıcan ekmese mum yaksak anlatsalar hiç problem olmaz benim için.
"kişi kendinden bilir işi"'nden yola çıkarsak eğer; işi kendinden biliyor olması. bahsi geçen modern insanı karşısına alıp "öyle sandığın şey aslında öyle değil" diye yırtınan muhatap açısından daha büyük bir problem tabi bu. eşek kadar büyük problem. at kadar deve kadar hatta. ölsün bence modern insan.
genişlikle özgür olmayı karıştıran insan modelidir. yozlaşmayı kendi kültüründen kopmayı dinine küsmeyi marifet sayan, bazen avrupalının bile yaşamadığı kadar kötü bir yaşam tarzına bürünebilen, para hırsıyla tüm dünyasını unutan, bir köpeğin başını okşamamış bir kuşu gagasından öpmemiş halde, tatlı bir bebeğin boynundaki cennet kokusunu duymadan bencilce yaşamayı tercih etmesidir. ben bebek bakmam, ben ev temizlemem, ben karı/ koca / çocuk/ anne babaya bakmam, ben sadık kalamam,ben başkası için yaşayamam, ben özgürüm tavırlarıyla aslında hem mutlu olmayı beceremeyen hem de bu şekilde yaşamak için ısrar etmeleridir.
paylaşmanın tadını almamış, parkta öylesine gördüğü bir çocuğa çikolata alıp sevindirememiş yüz güldürmek nedir unutmuş olan insandır.
köy kokusunu duymamış,imece usulünden bir haber egzoz gazları içinde müthiş kötü bir trafik gürültüsüyle yaşaması. ağacın dalındaki meyveden fesleğenin kokusundan kuşların cıvıltısından mahrum kalması.
şehirde yaşamak zorunda olması.
sahip olduğu değerler sisteminin dişlileri arasında ezilmesi, ve ironik şekilde bu suretle yabancılaşma süreci. bir şekilde kendini sınırlamayı başarabilmesi.
paradigmaları "paradogma*" haline getirmedeki mahareti.
herkesin bir modernlik anlayışı vardır. istanbul daki modernlikle misal muş taki modernlik anlayışı birbirinden tamamen farklıdır.anlayıştan çok modern insan olarak nitelendirilen kişi. birine göre modern olan diğerine göre değildir. tabi bir de sözüm ona laf da modern olan insanlar vardır ki hiç çekilmezler. göreceli ve ucu açık bir kavramdır.
sürekli asfaltla haşır neşirdir. arada toprağın o yumuşak dokusuna basmak ve ayaklarının gömülmesini ister. ara sıra çıkar böyle parklarda falan modern hayatın çimenlerden aslında çokta umurunda olmayıp gösteriş için özür dilercesine parklara astığı tabelalara inat çimenlere basar. şaka gibi ama mutlu olur. yadırgamayın sakın.
