varoluşsal buhran. Evet. "Bu dünyada neden varım?", "niçin yaşıyorum?" gibi sorulara cevap arayan birçok insan, cevap bulamadığında bunalıma sürükleniyor. insan bir şeylere inanmak ister daima. Kastettiğim şey din değil. Şahsım adına müslüman da olsam, tengrici de olsam, ateist de olsam bu dünyada var oluş amacımın türklüğe hizmet olduğunu düşünüyorum. başka insanlar da kendi değer yargılarını sağlam temeller üzerine oturttuklarında sorunlarına daha çabuk çözüm üretebiliyorlar.
Modern insan; çok düşünür, kaygıları fazladır, sorunlara çözüm bulmak için sürekli kendini geliştirir. Fakat inandığı, kutsal saydığı değerleri ve bir amacı yoksa; bunalım ve varoluş sancısı kaçınılmazdır. odtü mezunu yazılım mühendisi mehmet pişkin'in intihar videosundaki ümitsizliği ve bir amacının, hayatını devam ettirmek için bir nedeninin kalmayışı, bu durumu çok iyi özetlemektedir.
Ailesinde el bebek gül bebek büyütülen, bir dediği iki edilmeyen çocuk, kendini dünyanın en önemli insanı sanıyor, evde gördüğü ilginin dış dünyada da aynen, hatta daha fazla gösterileceğini sanıyor ama dış dünyayla tanıştığında kazın ayağının hiç de öyle olmadığını fark ediyor. Çoğu insanın bitmek bilmeyen, sürekli mutsuzluğunun temelinde hak ettiği ilgiyi görmediğini düşünmesi yatıyor, sevgili arayışı ve sevgilisi olanların görece daha mutlu olması ilgi görme isteği ve daha fazla ilgi görmekle alakalı.
Çok çok azımız dışında hiçbirimiz özel/önemli değiliz, 7 milyar insandan biriyiz sadece. Buna uygun yetiştirilmemiz, ailemizin bizi okşamaktan alacağı zevk için geleceğimizi feda etmemesi gerekirdi.
