evcilik oyunu oynamayan çocuk çok azdır sanıyorum. ne kadar güzeldi değil mi? o minik hayal dünyamızda kimimiz baba, kimimiz anne, kimimiz abla, kimimiz abi vs vs vs olur ve oyun başlardı.
genelde çocuklar için son derece güzel bir oyundur. lakin iş sadece oyun olarak kalır maluatınız. ileriye gidemesiniz. zaten gitmezsiniz. bilirsiniz ki: evlenmeden yapılan ilişkiler aslında pek iyi değildir. sadece bir oyun olarak kalmak zorundadırlar.
ancak günümüzde bu evcilik oyunu biraz abartıldı ve ileri gidilmeye başlandı maalesef.
iki gün birbirini tanıyan kişiler aynı evlerde yaşamaya ve bu ''modern evcilik oyununu'' oynamaya başladılar.
kötü tabi.
iki gün tanışmayla evcilik oyununu gerçek hayata taşıyan insanlar iki gün sonunda ayrıldılar ve bu ciddi sorunlara psikolojik sorunlara neden oldu.
toplumun yapısı gelenek ve anane olaylarını gericilik olarak gördüler ancak iş işten geçtikten sonra kendilerini derin bir boşlukta düşerken buldular.
kimisi daha şanslı oldu ve bu depresyon olayını atlattı ancak kimii bunu atlatamadı ve ipin ucunu iyice kacırdı.
artık bu ''modern evcilik oyunu'' hayatında bir parca oldu ve maalesef kendini bırakmasıyla ''modern evcilik oyunundaki oyuncak'' olarak hayattaki yerini aldı..
