boktan bir durumdur.
evet,
gidersin misafirliğe. yanındada annen vardır. oturursunuz annele evsahibi koyu bir muhabbete dalarlar ve sonunda annen seni unutur. sende bende burdayım dercesine konuşmaya başlarsın. ama bu ggirişimin başlamadan sona erer resmen sen insan değil bir kol çantasısındır misafire götürülen orada oturan. sana soru sorarlar senin yerine annen cevaplar sen sanki (konuşma bilmiyosun)tuvalete gitmene bile annen karar verir. acayip, sıkıcı bir durumdur.
çocuğun evin çocuğuyla oynama hakkı bile yoktur. en küçük bir harekette annenin pörtlemiş gözlerle çocuğa bakması çocuğa yeter. ondan sonra bu çocuğun sağlıklı bir birey olmasını nasıl bekleriz?
