çocuğun karakterine bağlı olarak eylemlerini sürdüren anne.
şahsen annemin bunu bana bir kez yaptığını hatırlıyorum başka hatırlamıyorum.
nasıl mı?
- teyzesi o onu sevmez.
+ (anneye belirgin bir sert bakış, babadan öğrenilmiştir böle gözleri belertip şaşı şaşı)
- ay iççek miydin yoks..
+ yok bişi istemem ben.
^ ay yeseydin yavrum bak var bissürü nolur ye
+ yok teyze ben yemem artık annem bana yeme dedi (şerefsize bak)
^ aa kız nie öle dedin çocuğa şimdi bak yemiyo senin yüzünden
- ay ben ne biliyim...
+ hom hom som som (eve gidene kadar somurtulur)
evden çıkmadan önce de ben söylemden bir şey yiyip içme diye tembihleyen annedir aynı zamanda. çok iyi anımsıyorum da annemin gözünün içine bakardım ev sahibi teyzenin yaptığı çok lezzetli görünen mamaları yemek için. yapılır mıydı anne bu bana?
insanı misafirlikte aç bırakan annedir. Birde üstüne üstlük eve gidince anne acıktım ben diyince Niye orda birşey yemedin kızım der.Aslında orda mahçup olmamaya çalışmaktadır. Ve sonra o yemekleri kendi yaptığında '' Misafirlikte yiyodun istiyodun burdada ye şunları bakalım' bile derler.
bir kere besime teyzelere gitmiştik.bana kola ikram etti annem o içmez dedi.benimde çok canım çekti.Onlar içerde kısırları tıkınırken gizlice mutfağına girip kolayı içtim.benim için büyük bir zaferdi
ilerde insanın ayakları üzerinde durmasını köreltecek müdahaleler zinciri tam olarak bu cümlelerle başlar. çocuk tam o yaşta ben zaten bişey isteyemem ki alsamda üstüme başıma dökerim düşünceleri alt bilince yerleşir.
olurda çocuk ev sahibesinden yüz bulur ve yiyecek, içecek bişiler isteyecek olursa, anne bu durumda evvela ev sahibesine yüzünde sahte bir tebessümle aynılarını evde yiyip içmiyor der, ardından çocuğa sert bir evde görüşürüz bakışı atıverir.
sonra da babaya, dayıya, teyzeye "soğansız menemen de öyle terbiyeli ki*, misafirlikte bir şeyler isteyip de hiç beni utandırmıyor" diye öğünür. yahu bir şey istemeyi bırak, daha verileni alamadığımızdan olabilir mi anne?
