"keşke verseler de yesem" diye iç geçirmekten başka çare bırakmayan eylemdir.
ikinci tabak sorulduğunda formalite olarak "yok sağol yeterli" denir. hatta ısrar edilse bile, "yok valla, gerçekten doydum" diye yalan sıkılır. oysa ki cesaret toplansa bütün tepsi bitirelecektir.
genelde doyduğunudan dolayı isteyemezsiniz. ikinci dilim fazla gelir dersiniz. yoksa niye istemiyon olum yi yiyebilidiğin kadar bu işin kibarlığı mı var.
aslında aradaki samimiyete bakan utangaçlık hali. küçükken canımız ne kadar çok da istese 2. dilimi istemeye utanırdık. ''ya şimdi istesem zaten çocugum ak kimse bişi demez ama annemi babamı kınarlar , ne açgözlü çocuk yetiştirmişler '' diye düşünürdüm şahsen. şimdi öyle bir sorunum yok. 2. dilim pastayı isteyemeyeceğim kişilere misafir olmuyorum. olmuyorum arkadaş hep bir bahane buluyorum. ama samimi arkadaşlara misafirliğe gittiğimde '' hacı pasta da süpermiş devamı yok mu bunun '' gibilerinden hayvani cümleler bile kurabiliyorum. insan kendine böyle şanslar tanıyacak eylemlerde bulunmalı. bir nevi çıkabilecek problemleri çıkmadan önce etkisiz hale getirme metodu.
