ağız, diş ve çene sağlığını düşünenlerin yeltenmemeleri gereken boş çabadır. zannedersin ki, tabağında et değil, lassa lastikten kesilmiş bir parça var. bir de "iştahsız mısın sen" diye sorar. ulan, iştahım olsa ne olur? koymuşsun önüme, tüm darbelere dayanıklı, çift emniyetli eti. bende o dişler olsa, şimdi national geography'de izlerdin beni.
böyle et varsa, uydurun bir bahane yemeyin. kendileri yalayıp yutarlar. ya, onlarınki yumuşaktır, ya da bunlardaki ağız, ağız değil, yüksek devirli mutfak robotudur. sohbeti bol ve uzun süreli bir yemekse, işiniz daha kolaydır ama etin dördüncü parçasını ağzınıza atmak, 1,5 saatinizi alır ki, şaka değil. bilseydik, yemeğe, kasap ibrahim'le giderdik, belki hiç olmazsa ikiye bölmeyi başarırdı.
bir de lafa tutarlar ki, aman aman. yahu, sana cevap vereceğime, o kayış gibi ete iki diş darbesi fazla atsak fena mı olur? bir de konuşacak mıyız ağrılar girmiş çenemizle? o ağızdan, bir de bunu beklemek çok fazla.
ağaç motoruyla kesilip yiyilesi, köpeğe atsan çene felci geçirtecek et parçalarıyla, bir de insanların önünde kibar olacağım diye çile çekilesi berbat bir durumdur. yapılması gereken vejeteryanım ben deyip kurtulmak gerekir. *
