bu söz üzerine misafir odasına gidilip eller öpülür, tanıdıklara hoş geldiniz ahmet beyamca, nasılsınız gülşen hanım teyze, tanımadıklara sadece hoş geldiniz efendim denir.
"maşallah, maşallah, pek de efendi çocuk" nidaları eşliğinde tekrar odaya çekilinir. aynı merasim eğer uyunmamışsa misafirler giderken de tekrarlanır, anne memnun edilir.
çaylar içilirken de 5 dakika misafirler arasında utangaç tavırlarla oturulursa daha da iyi olur.
anlattıklarım 30 yıl öncesine ait ritüellerdir, bugünlerde neler oluyor, bilemiyorum.
utanıp içeri gelmediğiniz zaman annenizin yanınıza gelip söylediği cümle. sevmediğim bir komşu çocuğu görürsem gittiklerinde anneme patlarım. (bkz: bilgisayar oynamak isteyen komşu çocuğu)
Ben kendi halimde götüm götüm kaçıyorum işte sen bir ebeveynim olarak beni ne diye milletin yanında rencide ediyorsun? Bir bahane bul kalk odama gel söyle. Kimse incinmesin. Ne misafir ne de utangaç ya da yabani çocuk.
Bakın bu örnek bile türkiye de ebeveynlerin yetersizliğini ortaya koyuyor. Bir yanlışı düzeltmeye çalışırken kendi evladını rencide ediyor. Sosyolojik veri işte bunlar hep.
