ağırlaması hep anneden görülüp alt belleğe kazınmış hareketlerle gerçekleştirilen, başımızın üstünde yeri olanlardır. geleceği öğrenildiği andan sonra temizlik, ikram ve çay koyma telaşı tutar ev sahibini.
Evin beti bereketi diye baştacı edilerek, hizmette kusur etmekten ar edilirdi bir Zamanlar.
Değerler yerle yeksan oldu, mertlik bozuldu.
iş çıkışı eve misafir gelmiş de, yemek yiyemiyorlarmış.
Vay anam vaaay!
Sofraya bir tabak daha koymak bu kadar mı zul, ekmeği bölüşmek bu denli mi zor?
Dün fena sıkıldım, akşama kadar;
iki paket cigara bana mısın demedi;
Yazı yazacak oldum, sarmadı;
Keman çaldım ömrümde ilk defa;
Dolaştım,
Tavla oynayanları seyrettim,
Bir şarkıyı başka makamla söyledim;
Sinek tuttum, bir kibrit kutusu;
Allah kahretsin, en sonunda,
Kalktım, buraya geldim.
Bugün bıraktığın anılarınla boğuşuyorum odamda..
Sen düzenlemişsin her tarafı.
Her taraf sen kokuyor,sen var gibisin aslında
ya da ben senin hayalinle süsledim her tarafı..
Son nefesleri vericeğimiz güne kadar kalamadın.
Oysa tahminimce otuz sene kalmıştı benim son nefesime.
Bir yaşam vaad ettim ben sana,bu evin içinde.
Kabul etmiştin.
Meğer sen hep bu izbe evin penceresinden bakıyormuşsun.
Ben seni elimden geldiğince ağarlamaya çalıştım.
Yapamamışım.
Bazen bu evi talan etmişiz o saçma sapan kavgalarla.
Hala kırık dünlerin etkisi var bütün yarınlarda
Sen bu evin karanlığı ile başedemedin sevgilim.
Bense o karanlığın en ücra köşesinde yaşıyorum şimdi.
Bavulunu toplamış misafirin ayaklarına kapanmak değer mi?
Kapıları kilitlemeli mi bir yere kaçmasın diye sevgili
Bu evi yıkma sevgilim.
Ben burada yaşıyorum.
Ben buradayım hep.
Hep seni bekliyorum kapılar pencereler açık
duvarlar yıkık
ama yine ışık yok sen olmadıkça
hala karanlık
Dışarısı çok korkunç sevgilim gitme.
Gitme,seni izlemek zor başka evlerin içinde.
Başka düzenlerle.
Başka aşklarda
Başka sevgilerde
Başka dudaklarda
Sen başkalaştıkça
Seni kimse almadı benden ama alacaklı gözler var etrafta.
Senin kalbin yabancılaştı şimdi insanlara.
Ama biliyorum tanıdık birisi çıkacak o insanlar arasında.
Seni benden kimse almadı
ama beni benden sen aldın be sevgilim.
işine yaramam bırak beni.
Bırak kırılmış kalbimi.
Bırak umutlarımı.
Bırak gülücüklerimi.
Bırak yalan tebessümlerimi.
Beni yalnız bırak bu evde ama sende ol içinde.
Ben bu aşk sorumluluğunu üstlenemedim.
Her şeyden çok sevmek yeterli olmuyormuş demek.
Bilemedim.
Gitmeni kabullenmeyi bilemedim.
Hayatımın tadını kaçırdın,o yüzden tadını çıkarmayı bilemedim.
Bu evi kendim yıkmayı bilemedim.
"Başka evlerde senin mutluluğun" dediler taşınmayı bilemedim.
En mutsuz olduğum anlarda sen olmadıkça Ağlamayı bilemedim.
En gülünç esprilere kahkahalar atarken içten Gülmeyi bilemedim.
Şimdi Tek bildiğim dışarıya baktığın pencerelerden seni izlemek
Ya gel bu eve yeniden
ya da git bu mahalleden
Penceremdeki manzaram olma.
Gözümdeki yaşlar olarak karış yağmurlara
Terket bedenimi,ben terketmeden.
Benim yarınım ol , umudum değil
Gelirsen de hiç gitme.
Benimle paylaş bu evi ve ev arkadaşım ol
