çocuk eğer uyarılarınıza rağmen hala eşyalarınızı karıştırmaya devam ediyorsa , ne yapıyon lan amına koduğumunun ? elleme demedşk mi? diyerek çok iz kalmayacak suretle bir adet tokatla tokatlanması herşeyi yoluna sokacaktır.
kimi zaman kaçınılamaz olaydır. yaptıkları huysuzluklar ve yaramazlıklarla ev sahibinin yapacağı veya en azından yapmayı isteyip yapamadıklarından biridir.
bazı misafir çocukları ki, ben bu enrtyde onlardan piç olarak bahsedicem allahın yeryüzündeki ev sahiplerine vermiş olduğu belalarıdır.
bir keresinde böyle bir piç benim zulada yıllarca ev halkından sakladığım bazı nesneleri bulup salonun ortasına dökmüşlüğü vardır. o an başımdan aşağı kaynar sular dökülmekle beraber, aklımı kaybettim sinirden. ışık hızıyla nesnelerin üzerine atlamam bir oldu. piçi dil dökmeme rağmen av bölgeme sokamadım. belki kolonya döküp ateşe vermezdim ama kafasını yarıp takla attı sizin piç. bundan sporcu olmaz diye yalan uydurabilirdim. ama dediğim gibi kendisine istediğim hasarı veremedim. kendisine terbiye vermeyen anne ve babasına sizlerin huzurunda en derin sevgilerimi ve saygılarımı arz ediyorum. sizi gidi sevgi kelebekleri sizi.
ben misafir çocuğu olupta piç olmayanını görmedim. bu yüzden kimseye ailemle beraber gitmiyorum.
yemeyeceği pastayı tabağa koyduran, içmeyeceği sodayı açtıran, verilen oyuncaklarla değilde evin kırılacak dekorlarıyla oynayan çocuğa ve annesine yapılması gerekli eylemdir.
seviyor numarası ile dövmek yöntemi de olan eylemdir.
komşunun şebeği tepenize tırmanır durur, misafir gidersiniz tepenizden inmez; en iyisi seviyormuş gibi vücudunun her tarafının mıncıklayıp cıyaklatmaktır. işe yarıyor.
çocuklarının sümüklerini bile yarıştıran ana babaları vereceksin ateşe! en sinir olduğum şeyi yaparlardı sürekli, gerçi hala yapıyorlar da. daha hoşgeldiniz demeden el kadar sıpaları baş köşeye otururdu. bir de o sıpanın ablası abisi olurdu, hangisinin sosyal statüsü iyiyse onunla kıyaslarlardı bizi. sanki dünyanın en nadide yaşamını onlar sürüyormuşçasına konuşurlardı karşımızda. elimi cebime sokar şeyimle oynardım ben o sırada, umrumda olmazdı. ama ayıp olmasın diye ortada görünmek icab ederdi. çocuklarının sümüklerini bile yarıştıran ebeveynlerin karşısına geçip ne konuşulur ki. ancak ve ancak tombala çekilir!
çocuklara harcamayalım kolonyayı ve kibriti sayın abicim, yakacak okadar çok ebeveyn var ki...
sürekli zırlayan, tepenizden inmeyen, kaynayan kurtlarından dolayı yerinde duramayan 3-6 yaş aralığındaki zıpırcıklara uygulanabilecek eylem.
(bkz: muzur çocuk)
manyaklık göstergesidir. sanmıyorum ki burada bu eylemin güzel olabileceğini söyleyen insanlar ciddi olsun. yok eğer ciddilerse dışarıda birçok manyak kol geziyor demektir ki vay halimize.
ateşe vermek biraz zor olsa da geçmişte bu durumu eve gelen misafirin yaramaz, hiç susmayan çocuğuna acı biber turşusu yiyormuş gibi yapıp -' aman allahım ne güzel çikolata gibi aynı ama sana yok.' deyip, 'ben de yiycem,' dedirttikten sonra agzına sadece bir tane atmasıyla çözmüş olduğum durumdur. bir köşeye oturup sessiz sakin oturmuştur. ailesi bile şaşmıştır çocugunun bu masum duruşuna. *
