misafirlik amacıyla gelip, mecburi olarak söylenen kal istersen bizde sözünü referans alarak (hatta bazen ben sizi çok özledim ya bugünlük kalayım gibisinden bahanelerle kendiliğinden), kalmaya karar veren ve bir süre(!) evi işgel eden akraba çocuğudur.
insanı isyan ettirir bir süre sonra, evde rahatça aileyle sohbet etmek varken her kelime itinayla seçilir, akraba çocuğu yalnızlık çekmesin diye uyku saatleri ona göre düzenlenir, misafirdir çünkü o, hatta bi de akrabadır üstüne üstelik. dayının, halanın, teyzenin hatrı vardır işin ucunda.
gidince bile ohhh diyemez insan, çok geçmeden özler döner. artık çözüm kalmamıştır. akraba çocuğu misafir değildir yani senden benden daha çok karışmıştır aileye. tek çözüm kötü misafirperverliktir. akraba çocuğuna ters cevaplar verilir, olur olmaz moralim bozuk deyip yatılır vb. hareketler ardarda sıralanır.
halamın oğludur. lan zaten misafir seven bir insan değilim adam eve yerleşti resmen. neyse bu sene gitti bari. ama bende misafir fobisi bırakıp da gitti. eve misafir geleceğini duyunca tüylerim diken diken oluyor. (bkz: beğendin mi yaptığını)
