bir türlü gitmek bilmeyen misafiri gönderme şekline girişmiş ev sahibidir. az sonra siktiriniz gidiniz efendim diyeceğinden zamanı kollamaktadır. tıpkı göt gibi.
- saat de bayağı ilerlemiş, nasıl da geçti yahu
- yalnız o baktığınız şey saat değil, üstelik geç falan da değil, henüz 19.45. neyse bize müsade, evde yemeğim bekliyo.
- kalsaydınız ya
- yok. bi ara da siz gelin bize. kesin beklerim. (...)
Saate baktıracak adamı misafir etmemek gerek. O misafir ki; sohbetler muhabbetler zincirleme gidip konu konuyu açarken bir ara esnenmeli ve işte o zaman 'yuh, saat 1,30 olmuş yaa' denilip dağılmalı. Hatta öyle olmalı ki misafir 'amaan boşver kal burda bu gece, bölme şimdi konuyu' denilebilmeli.
"misafirin gönlü sırçadandır"'dan yola çıkarsak eğer, gitmesini istemediği ya da birlikte olmaktan çokça keyif aldığı konuğunun yanında da saatine bakamaz bu ev sahibi. gözünün ucuyla bile bakamaz hatta yanlış anlaşılmasın diye. ilaç saati milaç saati falan da yalan olur böylelikle. olsun.
misafirlik küslük sebebidir.
ahmet abi hep biz geliyoz siz hiç gelmiyonuz bak vallaha sıra sizde gelmezseniz ölümü gör bile denir.
ahmet abi iki ziyaret sonunda hala tesrif etmemişse harbiden küsülür.
ama simdi misafir gelince oflayıp puflamalar samimiyetsiz sohbetler saate bakmalar. ne oldu lan bize.
