boş koltuğa gönül rahatlığıyla yönelir, oturmaya yeltenirsin. fakat bir sonraki durakta bir amca gelir, yer verirsin.başka bir boş yere oturursun, orayıda teyzeme kaptırırsın.bu durumdan rahatsız olup etrafındaki insanların yaş ortalamasına bakarsın ve artık oturamayacağına gönülden inanırsın.bu inanç öyle yoğunlaşır ki nasıl olsa başka bir yaşlı gelir diye boş koltuğa bile oturmaz ve gideceğin yere kadar sap gibi ayakta kalırsın...
