yaşlı ve hamilelere, oturmasını zorunlu kılan bedensel bir engeli olan insana yer vermiyorsa ayıdır. diğer durumlar ise olağandır. kendini yaşlı, hasta sananlara yer vermiyor olması da normaldir...
bütün gün derslere girip çıkmış, kitaplar arasında beyni sulanmış insanın minibüste giderken rahat bir yolculuk geçirme isteği sonucu ona yer ver diye bakan, sırf gezmek için dışarıya çıkmış kadınlara yer vermeyen insandır.
okula giden ve üstünde okul üniforması olan her çocuğa-gence, yaşlı teyzelere yer verecek gözüyle bakılır ve bu beklentilerin karşılanmaması durumunda, içinde bulunulan ortamda olan herkes tarafından, bakışlarla taciz edilir. daha ilerki safhalarada sözlü sataşma ile tartaklanır. ve son olarak fiziki sıkıştırmalara maruz kalan genç, linç edilmezden önce yaşlı ve hasta teyzelere yer vermek zorunda bıraktırılır..
hadi ama... hangimiz okul çağlarındayken yaşlı teyzelere yer vermemek için uyuyor numarası yapmadık? hangimiz yer vermemek için uyanıklık yapıp, en arkadaki köşe koltuğa kurulmadık? bunlar masum ayak oyunları. bunun içindir ki; yer vermeyen talebelere cezalandırılması gereken vahşi bir suçlu muamelesi yapmayalım! oğlum daha çocuk daha lan bunlar! hem o yer vermediyse kalkta sen yer ver eşşoğlu. çocuğun başında dikilen yaşlı teyzeden gık çıkmıyorda, oturduğun yerden sana ne oluyor amk! götüne serdiğin koltuktan "gençler yaşlılara verelim" demek kolay tabii ki. ayar oluyorum böyle ibnelere! lan çok düşünüyorsan, sen yer versene o yaşlı teyzeye. ama yok, götünün keyfinden ödün veremez bu puşt. hem canım cennette, hem kalemim hokkada olsun ister bu götler.
yaşlılara yer vermeyen çocuklar yavşak değildir. ama bu çocukları oturduğu yerden rencide eden, yaşlı teyzeleri sözde çok düşünen orta yaşlılar yok mu!? ha işte onların amk!
gerçek kesit
her sabah olduğu gibi bu sabah ta işime gitmek için sabahın köründe minibüse bindim. önümdeki koltukta bir okul çocuğu oturuyordu. minibüste oturacak yer kalmadıktan sonra dört beş kişi daha bindi ve minibüs tüm koltukları dolu halde ve ayakta dikilen dört beş kişiyle yoluna devam etti. herkes çaktırmadan okul çocuğunu kesiyordu kime yer verecek? diye. bu bakışlar çocuğun umurunda değildi ve o içeri binmesi muhtemel yaşlı ve hasta teyzeleri kesiyordu. ve sonunda iki yaşlı teyze durdu minibüsü. çocuk ışık hızla uyku moduna geçti ve uyuyor numarasına başladı. bu esnada çaktırmadan çocuğu kesen herkes çocuğu gözleriyle dövmeye başladılar ama çocuk uyuyor numarası yaptığından, ufak sıyrıklarla ilk hamleleri geri püskürttü.
oturduğu yerden yaşlılara yer verilmesini isteyen orta yaşlı adam: ıhıım ıhııım, gençler yaşlı teyzeler ayakta gidiyor. yer versenize onlara.
yaşlı teyze 1: yok evladım niye yer versinler? herkes aynı parayı veriyor. ayrıca ayakta gidebiliriz sağol.
oturduğu yerden yaşlılara yer verilmesini isteyen orta yaşlı adam: yahu nasıl bir aile terbiyesi bu anlamıyorum ki!? ananesi yaşındasın sen teyze.
yaşlı teyze 2: evladım madem sen bu kadar çok düşünüyorsun yaşlı teyzelerini, neden sen yer vermiyorsun?
oturduğu yerden yaşlılara yer verilmesini isteyen orta yaşlı adam: ehem, kem, küm... tabii teyze, buyurun siz. ama gençler yer verse doğru olur gibi yani eheem..
uyuyor numarası yapan lise: uykusunda gülüyor ibne.
minibüs şöfürü: lisee kalmasın.
uyuyor numarası yapan lise: abi ben incem... aaa bu lise benim ki değilmiş, uyuyodum ya. benim ki zannettim eh eheh.. - oturur musunuz teyzecim?
yaşlı teyze 1: yok evladım sağol. ayaklarım beni taşıyor şükür.
oturduğu yerden yaşlılara yer verilmesini isteyen orta yaşlı adam: mor bir surat ifadesi...
